چه نیکوست اگر ما ایرانیان، به هنگام نوروز و در وَقتِ خوشی هایِ مان، به یاد سایر هَم میهنانِ گرفتار خود نیز باشیم و بکوشیم که به هنگام نوروز و به مناسبت فَرا رسیدن این جشن اصیل ایرانی و سنت نیکویِ به جای مانده از نیاکان مان، دَست مظلومی را گرفته و گره از زندگانی هَم میهنی بگشاییم.
شکنجه و بی حرمتی نسبت به بانوان بزرگوار کشورمان، از چه فرهنگی سرچشمه می گیرد؛ ایرانی، و یا تازیان؟
این خودخواهی است که اجازه دهیم رژیم ادامه حیات دهد، اما حاضر به اتحاد با دیگر دموکراسی خواهان نباشیم!
بدونِ رَهایی تَمامی زندانیانِ سیاسی – عَقیدتی، هیچ روزی نوروز نیست!
خواهران، و برادران در بند، نوروزتان پیروز، سال نو اتان فرخنده باد
در یک جامعه پیشرفته، در هر مسئله سیاسی، اقتصادی، و فرهنگی، بیشترین مردم در هر شرایط باهم اتحاد، همآهنگی دارند. چنانچه نیازی به اعتراض و برخاستن باشد، همگی شرکت می کنند. رژیم های چنین جوامعی، به دلیل نارضایتی عمومی و روبرو شدن با جمعیت زیاد، به خود اجازه نمی دهند کسی را دستگیر کنند، به محاکمه کشند.
این نوشتار، برگرفته از مقاله منتشر شده در وبسایت خبرگزاری بی بی سی میباشد، که در بین هموطنان ایرانی مورد محبوبیت بسیار قرار گرفته است. مقاله بی بی سی به بررسی تاثیر و الهام گرفته شده توماس جفرسون رییس جمهور پیشین و نویسندهٔ اصلی اعلامیه استقلال ایالات متحده آمریکا، از کوروش پادشاه هخامنشی ایران است.
گفته می شود که نزدیک به ۱۱ میلیون از جوانان کشور با بالارفتن سنشان، هنوز مجرد مانده اند. این خبر چندان مسرت بخش و خوش آیند نیست. زیرا جوانانی که سرمایه معنوی و آینده ساز کشورند، نتوانسته اند برای خود خانه و کاشانه ای دست و پا کنند. در چنین شرایطی، سرگردان، بی برنامه، دلسرد و نامیددر زندگی میمانند.
زنان، همواره در سراسر تاریخ مورد ظلم و ستم قرار گرفته اند. به همین دلیل گروهی از مردم، زنان را سنگ زیر آسیاب نامیده اند. زیرا زنانند که بیشترین درد و رنج خانواده و اجتماع راتحمل می کنند. حال، ببینیم از چه زمانی و چه راههایی این زن ستیزی به وجود آمده است
گروهی تنها خود را مسلمان، و یا امت مسلمان می دانند. آنان ، آن چه در ایران از فرهنگ، هنر، و دانش دیده می شود آن را مربوط به اسلام می دانند. این گروه خردباخته بر آن باورند که نیاکان ما درجهالت و نادانی به سر می بردند، ولی با تابش نور اسلام دل هایشان روشن و پای به مدنیت، دانش، فرهنگ و پیشرفت گذاشتند.
هشتم مارس روز یادآوری و سپاسگزاری از مقام شامخ زن در جهان است. خردمندان کشورهای باختری پس از چند هزارسال نادیده گرفتن و پایمال کردن حقوق زنان، سر انجام از یک سده پیش با خردگرایی، روزی را به نام روز زن نام گذاری کردند. ما این روز فرخنده و بزرگ را به همه زنان، به ویژه هم میهنانمان شادباش می گوییم.
به راستی در این برهه زمانی ملال آور و با وجود چنین شرایطِ طاقت فرسایی، بَرای مردمِ شریف ایرانی رَمقی باقی مانده تا نوروز را جشن گرفته و به شادمانی و پایکوبی بپردازند؟ آیا شکم های گرسنه و دست های پینه بسته و چشم هایی گریان، مجالی به یک فردِ بینوا می دهند تا دَمی بیاساید و لحظه ای مسرور باشد؟
