گاه در خلوتِ خود به این می اندیشیدم که گالیله چه حسی داشت زمانی که مشاهداتِ علمی‌ِ او باعث خشم پاپ گشت و حکمِ تفکیرِ او صادر شد؟ و یا حکم ارتداد سهروردی توسطِ علمایِ دین و حبسِ او به حکمِ صلاح الدین ایوبی و یا حکم ارتدادِ پور سینا ( ابو علی سینا ) توسطِ عثمان ابن عبد الرحمان سالها پس از مرگِ او و بسیاری دیگر از اندیشمندان و خردگرایان و منتقدینی که در طولِ تاریخ گردنشان را به لبِ تیزِ شمشیرِ ظلم و ستم الله و حامیانِ او هدیه کردند؟
اما آیندگانشان به ارزشِ فکریِ آنها پی برده و نگاهِ آنها را ارج می‌نهند و امروز نوبت حکمِ ارتدادِ یک”رَپِر” است به جرمِ اهانت به مقدسات. حکمِ ارتداد در طولِ تاریخ از جمله از صدر اسلام تا کنون ابزاری در دستِ دکّان داران دین بوده که هر آینه منتقدی بر سره راه آنان قرار می‌گرفت به وسیله حکمِ ارتداد از شرِّ او راحت میشدند. نمونه بارز از بهره گیرنده حکمِ ارتداد، خودِ آقای محمد، پیامبرِ مسلمینِ جهان است.
بدون شک شاهین نجفی نخستین انسان روشنفکری نیست که به دلیل باورهای شخصی و بی پروایی اش از بیان شان، حکم ارتداد گرفته و جانش در خطر است. هزاران تن پیش از شاهین جان شان را به دستور پیشوایان دینی، از دست داده اند. چنانچه ما امروز دین را در چهارچوب خانه ها زنجیر نکنیم، شاهین نجفی آخرین مرتدی که برای قتلش جایزه تعیین شده، نخواهد بود.
محمد پس از فتحِ مدینه برای رهائی یافتن از شرِّ یهودیان چنین حکم صادر کرد: ” هر یهودی را که بر او مسلط شدید، بکشید ” (۱) پس از صدورِ این حکم، اولین قربانی، تاجری به نامِ سونایتا بود که به قتل رسید. (۲) از این نمونه ها بسیار است و نگارنده در این جستار قصد ندارد که بحث را صرفَن از نگرِ تاریخی دنبال کند؛ بلکه کوتاه سخنی با خودِ الله و حامیانِ او دارد.
– ای الله تو همانندِ کودکی خام که خود را در رویاهایش یک سوپرمن می‌بیند، خود را قادرِ مطلق، پر توان، آگاه و دانا میپنداری: سوره ۷۷: المرسلات – آیه ۲۳، ” و توانا آمدیم و چه نیک تواناییم”
– ای الله تو همانندِ یک شیّاد که پس از ارتکاب به جرم به خود افتخار میکند، خود را بهترین مکر انگیزان و فریبکاران میدانی:
سوره ۳: آل عمران – آیه ۵۴، “و مکر ورزیدند و خدا مکر در میان آورد و خداوند بهترین مکر انگیزان است”
-ای الله تو همانندِ دیکتاتور‌های بزرگِ جهان مخالفت را بر نمی‌‌تابی و حکمِ مرگ مخالفانت را صرفَن به دلیل عدم سرپیچی از تو، صادر می کنی آن هم به بدترین شیوه:
سوره ۵: المائدة -آیه ۳۳، سزاى کسانى که با خدا و پیامبر او میجنگند و در زمین به فساد میکوشند جز این نیست که کشته شوند یا بر دار آویخته گردند یا دست و پایشان در خلاف جهتیکدیگر بریده شود یا از آن سرزمین تبعید گردند این رسوایى آنان در دنیاست و در آخرت عذابى بزرگ خواهند داشت.
ای الله تو نه قادری، نه حکیمی، نه رحمانی، نه رحیمی و حتّی آنقدر ضعیفی که هوادارانت برایِ حفظِ کلامِ تو نیازمندِ کشتن مخالفان و منتقدین هستند. ای الله اگر به راستی موجودیت داشته باشی و آخرتی در کار باشد بدان و آگاه باش که تو را دادگاهی خواهیم کرد.
در آخر روی سخنم به شاهین نجفی است، ساختار شکنی ات را می‌ستایم و به تو شاد باش می‌گویم؛ باشد تا دیگران نیز خود را از بندِ باید‌ها و نبایدها رها کرده و چون تو بی پروا بتازند.
بن مایه:
(۱) ابن اسحاق سیرتِ رسول الله صفحه ۱۹۲
(۲) همان، صفحه ۱۹۴
