مرگ ایرج خدری بسکتبالیست ملی ایران در فقر
ایرج خدری ملی پوش دهه شصت و هفتاد ایران که پس از آسیب دیدگی سالها با درد و فقر دست و پنجه نرم می کرد چندی پیش درگذشت. تنها منبع درآمد او عروسک فروشی بود. او با وجودیکه توان راه رفتن را نداشت تا آخرین لحظه برای زندگی خود و فرزندانش جنگید. هزینه های گزاف درمان کمر و نخاع آسیب دیده او باندازه حقوق یک ماه آقایان هم نبود ولی بالاخره پس از سالها فقر و درد توان خود را از دست داد و درگذشت. فشارهای عصبی بیماری ایرج خدری باعث شد که همسر وی نیز به بیماری ام-اس دچار شود و سرنوشت خانواده ایرج خدری کسی که روزگاری با قامت بلندش بهترین بازیکن بسکتبال ایران بود، در ابهام کامل است.
اگر نگاهی به کشورهای دیگر بیاندازیم وضعیت ملی پوشان بسیار متفاوت است . اینکه چرا یک ملی پوش در ایران قادر به پرداخت هزینه دارو و بهبود خود نیست خود یک تراژدی فراموش شده است. کشور ایران جایی است که حقوق چاپلوسان ولایت سالی به میلیارد است ولی یک جوان ملی پوش که هنگام ورزش آسیب دیده است باید پس از سالها قرض و فقر و رنج ، در گوشه ای بمیرد. این است عاقبت افتخار آفرینی ملی پوشان ایران.
اگر نگاهی به کشورهای دیگر بیاندازیم وضعیت ملی پوشان بسیار متفاوت است . اینکه چرا یک ملی پوش در ایران قادر به پرداخت هزینه دارو و بهبود خود نیست خود یک تراژدی فراموش شده است.
فساد دستگاه ورزش
پولی که در ورزش هزینه می شود بسیار اندک است ولی همین پول اندک هم در فساد دستگاه حاکم گم می شود. بارها شنیده ایم که پاداش و سکه های هزینه شده بدست ورزشکاران نرسیده است. مدال آوران ایران همگی از بدقولی و دروغگویی مسئولان ورزش ایران دلسرد و آزرده هستند. بسیاری از ایشان مجبورند با هزینه شخصی ورزش را ادامه دهند و کوچکترین خدمات درمانی و بهزیستی برای آنها وجود ندارد. حتی در اردوی ورزشکاران ملی گاهی جای کافی برای خواب وجود ندارد و گاهی ورزشکاران ملی مجبورند که نوبتی روی زمین بخوابند! آری این است ایران با میلیاردها دلار درآمد نفتی!
نیروهای سپاهی و سیاسی با نفوذ خود در دستگاه ورزش و ایجاد مافیای قدرت ، هزینه ها و بودجه را در اختیار دارند و وقتی از ایشان بپرسید که فلان جایزه و فلان پول چه شد با پاسخی سرسری بر فساد و دزدی خود سرپوش می گذارند. فدراسیونها عملا وسیله مافیای دولت اداره می شوند و در هر گوشه آنها می توان جای پای سپاه را هم دید. در واقع هرجا فساد و دزدی باشد نام سپاه می درخشد!
مهاجرت بسیاری از ملی پوشان
در این نظام پرفساد که همه حکومت در حال چپاول حقوق مردم هستند، بسیاری از ورزشکاران نومید از وطن نابود شده شان پیشنهاد های کشورهای دیگر را می پذیرند.در المپیک امسال دست کم ۸ ورزشکار ایرانی با پرچم کشورهای دیگر حضور خواهند داشت. حتی برخی با پرچم سازمان ملل ! چرا که پناهنده شده اند و هنوز بی کشور و بیوطن مانده اند…. براستی وامصیبتا ! چگونه یک جوان ملی پوش آنقدر ناامید و سرخورده از وطن شده است که پناهنده می شود و مجبور است با پرچم کشور دیگر و یا سازمان ملل در المپیک شرکت کند؟ ما را چه شده است؟ ایران را چه بلا و چه وبایی گرفته است که همه از آن فراریند؟
براستی وامصیبتا ! چگونه یک جوان ملی پوش آنقدر ناامید و سرخورده از وطن شده است که پناهنده می شود و مجبور است با پرچم کشور دیگر و یا سازمان ملل در المپیک شرکت کند؟ ما را چه شده است؟ ایران را چه بلا و چه وبایی گرفته است که همه از آن فراریند؟
نگرفتن حقوق
زهرا نعمتی پس از دریافت سهمیه هنوز حقوق خود را نگرفته است. زهرا نعمتی با قهرمانی در پارالمپیک لندن تبدیل به نخستین و تنها زن تاریخ ورزش ایران شد که مدال طلای پارالمپیک را به دست آورده است . او همچنین با کسب سهمیه المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو به ا ولین ورزشکار معلول تاریخ ورزش ایران تبدیل شد که موفق به حضور در المپیک (اصلی)شده است. شوهر زهرا نعمتی اعلام کرده است که نه پاداش ۱۰۰ میلیونی وی پرداخت شده است و نه حقوقهای سالهای گذشته که ماهی دو میلیون تومان بوده است .
این بانوی معلول با وجود مشکلات جسمی توانسته است در المپیک اصلی شرکت کند و همین افتخار برای سالها در یادها خواهد ماند ولی آیا زندگی و هزینه های یک ورزشکار ملی باید دزدیده شود؟ اینهمه بودجه و همچنین پاداشهای فدراسیون جهانی را به گور برده اید؟
یعنی دزدیها و حقوقهای آقایان کافی نبوده و به پاداشهای اندک ورزشکاران هم دستبرد می زنند. حقوق اندکی که کفاف یک صدم هزینه های ورزشی آنها را هم نمی دهد، یکی نیست بپرسد جا قحط است که از پاداش ورزشکاران فلک زده و نا امید و بی آینده می دزدید؟!
یعنی دزدیها و حقوقهای آقایان کافی نبوده و به پاداشهای اندک ورزشکاران هم دستبرد می زنند. حقوق اندکی که کفاف یک صدم هزینه های ورزشی آنها را هم نمی دهد، یکی نیست بپرسد جا قحط است که از پاداش ورزشکاران فلک زده و نا امید و بی آینده می دزدید؟!
رگ غیرتی که گم شده
داستان رگ غیرت را شنیده اید؟ براستی باید به خانه مان بریزند و تجاوز کنند تا رگ غیرتمان بیرون بزند و کاری کنیم؟ این همه فساد و دزدی که علناً واقع می شود هر کدامش می تواند سالها زندان برای مسئول آن داشته باشد ولی ما دزدان و قاتلان را رئیس مجلس و رئیس جمهور کرده ایم و انتظار هم داریم که ایران سوئیس شود! البته با کمی اصلاحات! زهی خیال باطل! مگر می شود در تیزاب آش پخت؟ این رژیم با آن قانون اساسی ولایت فقیه و این مسئولان فاسدش مگر اصلاح پذیر است؟ تا زمانیکه نظام فاسد سپاه و فقیه حاکم باشد عملا امیدی به پایان یافتن دزدیها و بهبود امور نخواهد بود. بر استی چرا باید در حق کسانی چون ایرج خدری چنین ظلمی شود؟ آیا با این همه ظلم به ورزشکاران ملی ، راهی بجز پناهندگی برای یافتن آینده ای بهتر خواهد ماند؟
