چند دستگی مردم ایران
رژیم دزد و جنایتکار اسلامی که امروز دستش پیش پیر و جوان ، زن و مرد ، شتر و گوسفند رو شده است روشی بزدلانه را برای حکومت بر مردم برگزیده است. این رژیم همواره سعی داشته است به طرفداران خود بیافزاید ولو با دادن وعده و وعید ، ولو با دادن ساندیس! در واقع خوردن نمک جمهوری اسلامی برای بسیاری از مردم باعث تناقض فکری شده است.
علیرضا پناهیان از روضه خوانهای بیسواد بیت رهبری در یکی از سخنرانیهای خود آشکارا به بسیجیها می گوید : مگر می شود نان رهبر و انقلاب را بخورید و آسوده بنشینید؟ مگر می شود از برکت رهبری بشما چیزی برسد و به آن اقتدا نکنید! (یعنی حالا که نان دزدی رهبر به تن شما خورده باید در راهش مردم را بکشید!)
این حکومت میان مردم ایران بذر نفرت و چند دستگی را پاشیده است ، تا پایدار بماند. اگر می دانیم و اگر یقین داریم که رژیم اسلامی دشمن ایران است، با دشمنی و چند دستگی کاری نکنیم که دشمن شاد شویم!
مطلق اندیشی با ما چه کرده است؟
روزگار ما سیاه است. شکی در آن نیست! آن قدر زنده باد و مرده باد گفتیم که دودمان ایران بباد رفت! این زنده باد و مرده باد که کشت ما را! روزی امیرکبیر را به اوج می بریم و فردایش او را به نشیب و پستی. تکلیف ما با خودمان هم معلوم نیست،چه برسد به علی و محمّد و نقی! مصدّق را یا امام معصوم می بینیم و یا جاسوس شوروی! شاه را گروهی نوکر امریکا و خائن می نامند و گروهی او را آن چنان باور دارند که گویی منجی ایران فقط او بوده است. گروهی تمام مشکلات را داخلی می بینیم و گروهی آنچنان “دایی ناپلئون” هستیم که فقط انگلیس را دلیل همه چیز می دانیم.
مطلق اندیشی شاه : ایران یک حزبی شد؟ ای کاش ایران صد میلیون حزب داشت ولی انقلاب نمی شد! بعضی می پرسند :«چرا انقلاب شد؟! مردم که در رفاه بودند.» پاسخ را اینجا می توان یافت!
بدون اختلاف ،پیشرفت و کمال ممکن نیست!
شاه خواهان،بسیجی ها، سبزها، چپی ها،مجاهدین ،پان ترکها و پان ایرانیستها کدام حق هستند؟ البته که حقی وجود ندارد! ما باید سعی کنیم با درس گرفتن از دیگر کشورها بسوی کمال و پیشرفت و سعادت برویم. قرار نیست که تفاوتها نباشد. اصلا پیشرفت و کمال زاده ی تفاوتهاست.
البته چون هیچ چیز مطلق نیست بنده می پذیرم که این نوشتار (وهمه نوشتار بنده) “یک تخمین است” و “وحی منزل نیست”.سعی ما “تخمین در نزدیک شدن به حقیقت است” و گرنه طبق اصل هایزنبرگ هر چیزی تقریبی است و رسیدن به حقیقت بی معناست!
لبخند رضاشاه پس از بهره برداری از راه آهن سراسری آن هم بدون داشتن پول نفت.
در خدمات پادشاهان پهلوی شکی نیست اما…
ایده آل نیاندیشیم و کمی شرایط ایران در زمان قاجار و جنگهای جهانی را بخاطر بیاوریم. اندکی مطالعه کافیست که متوجه شویم هر دو پادشاه پهلوی با وجود اشتباهات بسیار ، خدماتی انکار ناپذیر داشته اند که پس از چندین دهه آثار آن در ایران باقیست. توجه به فرهنگ اصیل ایرانی و تثبیت حاکمیت داخلی با حذف یاغیان و تجزیه طلبها کار کمی نبود. امنیت نسبی مرزهای ایران بود که اجازه داد مردم ایران پس از یک سده جنگ و نا امنی داخلی ، اندکی نفس راحت بکشند و اوضاع ایران اندکی سامان بگیرد.
اما یکی از بزرگترین اشتباهات هر دو پادشاه پهلوی بی توجهی به قانون مشروطه بود. دخالت شاه در امور اجرایی کشور حتی اگر موفق هم باشد به شأن و مقام او آسیب خواهد زد. اگر شاهان پهلوی تنها کار خود را مطابق قانون اساسی پیش برده بودند شاید امروز نه کسی مجبور بود قیافه انکر آخوند را بالای سرش تحمل نماید و نه اینکه نظام پادشاهی برچیده می شد.
بی توجهی به افکار عمومی و قطع رابطه با منتقدان یکی از اشتباهاتی بود که بخصوص محمد رضاشاه را در پایان حکومتش تنها و بی یاور نمود.غرور و تکبر تصنعی و نمایشی محمد رضاشاه در مراسم تاجگذاری بخوبی فاصله او را از ملت نمایان کرد. شاه ایران در دنیایی زنگی می کرد که فانتزی بود. او خود را شاهنشاه و جانشین کوروش می دید، این خود بزرگ بینی البته با عکس العمل مردم روبرو شد و هر چه خدمات اقتصادی و فرهنگی انجام شده بود به دیده مردم ناچیز شمرده شد.
ملت ایران حتی در برابر کشتار و اعدام وحشیانه خلبانان و دیگر ارتشیان سکوت نمودند. ملت ایران در برابر غارت اموال بازرگانان و هنرمندان سکوت نمودند . این اشتباهات ملت ایران را نمی توانیم انکار نماییم. مردمی که هنوز هم در خرافات و پرستش ضریح دست الاغ را در خریت از پشت بسته اند.
مردم ایران هم به نوبه خود مقصرند!
اگر شاه اشتباهاتی داشته است ، مسئولیت مردم ایران هم انکار ناپذیر است. ملت ایران با نفرتی که از شاه داشتند می گفتند : « شاه برود ، هرکس پس از او می خواهد بیاید!» این اشتباه ملت ایران بود که مقام شاه مشروطه را نیز برنتافتند. شاه در پایان حکومت خود کوتاه آمد و سعی کرد اوضاع را با بازگشت نظام مشروطه و نخست وزیری یک فرد ملی و وطن پرست ، درست نماید. اما ملت ایران این فرصت بی نظیر را نادیده گرفتند و فردی چون بختیار با آن همه مبارزات و خون دل در زندان را پذیرا نشدند. ملت ایران حتی در برابر کشتار و اعدام وحشیانه خلبانان و دیگر ارتشیان سکوت نمودند. ملت ایران در برابر غارت اموال بازرگانان و هنرمندان سکوت نمودند .
این اشتباهات ملت ایران را نمی توانیم انکار نماییم. مردمی که هنوز هم در خرافات و پرستش ضریح دست الاغ را در خریت از پشت بسته اند.
اینکه افرادی به غیر تجزیه طلبان با شاه فقید و یا خانواده او توهین نمایند بسیار نادرست و بدور از عقلانیت است. خانواده پهلوی بعنوان یک سمبل در برابر رژیم فاسد جمهوری اسلامی قابل استفاده است.
دعوای کرامتی و نعمتی
سالها و نسلها می گذرند و مردم ایران هنوز درگیر فحاشی به شاه و یا مصدق هستند! شاه و مصدقی دیگر وجود ندارد! ای کاش مردم ایران متوجه شوند که تاریخ برای عبرت است. توهین چه دردی را از آینده ایران دوا می کند؟ این که تجزیه طلبان به پهلویها فحاشی نمایند کاملا قابل درک است؛ چون پهلوی پس از مدتها توانست تجزیه ایران را متوقف نماید و آرام آرام امنیت به شهرهای ایران بازگشت. اما اینکه افرادی به غیر تجزیه طلبان به شاه فقید و یا خانواده او توهین نمایند بسیار نادرست و بدور از عقلانیت است. خانواده پهلوی بعنوان یک سمبل در برابر رژیم فاسد جمهوری اسلامی قابل استفاده است.
شاهزاده و خانواده اش می توانستند در سکوت و با خوشی و خرمی در هر کجا که بخواهند زندگی در آرامش و بدور از فشارهای سیاسی داشته باشند. شاهزاده رضا پهلوی بجای پذیرش جمهوری اسلامی در برابر آنها موضع مشخص براندازی را گرفته است و علاوه بر این برای آسوده شدن مردم ایران صراحتاً هرگونه دخالت در تعیین نظام سیاسی آینده ایران را رد کرده و به مردم سپرده است. دیگر چه می خواهید؟ از جان پهلوی چه می خواهید ای ملت ایران؟ اگر رضا پهلوی هم مانند برادر و خواهر مرحومش خود کشی می کرد عزیز می شد؟ این است تفکر شما ؟ براستی هدف شما از این همه توهین به خاندان پهلوی چیست؟ آیا متوجه زمان نیستید؟ امروز ایران تشنه یک حکومت سکولار و ملی است. پس امیدواریم فرصت سوزی ننمایید و از شاهزاده رضا پهلوی بعنوان سمبل براندازی کمال استفاده را ببرید. پاینده ایران.
