سیروس پارسا نویسنده ای است که آرمانش آزادی، رویایش رسیدن به دموکراسی و سکولاریسم در خاک پاک وطنش " ایران" و هدفش آگاهی دادن به هم میهنانش برای رهایی از چنگال استبداد و خردگریزی و خرافات می باشد و برای رسیدن به این هدف مقدس، تا پای جان ایستاده است. سیروس پارسا خداناباور است و چهارچوب فکری اش بر مَبنای اعلامیه جهانی حقوق بشر، خردگرایی، اومانیسم و میهن دوستی بَنا شده است.
سیروس پارسا، سَد ها مقاله در زمینه های گوناگون نگاشته که آرشیو کاری اَش در نشریه فضول محله موجود است.
سیروس پارسا یکی از اَعضای هیئت مدیره خبرنامه ملی ایرانیان بوده و افتخار همکاری با این شبکه ایران دوست، سکولار و مردمی را در کارنامه خود دارد. او مدیر تاربرگ فیسبوک فضول محله با چهارسد هزار نفر عضو می باشد و همچنین در اداره تاربرگ فیسبوک خبرنامه ملی ایران به مدیران آن برگه وزین، کمک می کند.
سیروس پارسا یک نویسنده، دین پژوه و کنشگر سیاسی مستقل است و به هیچ حزب یا گروه سیاسی خاصی وابستگی ندارد. سیروس پارسا یک جمهوری خواه سوسیال دموکرات است و الگوی سیاسی اش زنده یاد شاپور بختیار می باشد، وی زنده یاد بختیار را شریف ترین و مردمی ترین و فهمیده ترین سیاستمدار تاریخ معاصر ایران می داند و خود را ادامه دهنده راه او دانسته و تا برقراری یک حکومت سوسیال دموکرات در ایران، که خواسته و آرزوی زنده یاد بختیار بود، از پای نمی نشیند.
اگر کوروش بزرگ را پیشوای خود می دانید و به داشتن او افتخار می کنید و برای باز پس گرفتن سرزمینش از چنگال این راهزنان و دزدان تازی در تکاپو هستید و اسلام و عرب و مسلمین را دشمن فرهنگ، تاریخ، هویت و شرف ایرانیان می شمارید پس شما ایرانی هستید و در غیر این صورت تازی هستید و باید به عربستان بازگردید.
یکی از مَزایایِ حجابِ اسلامی: سکسِ بی دَردسَرِ وَزیر عُلوم دَر آسانسور!
شکنجه و بی حرمتی نسبت به بانوان بزرگوار کشورمان، از چه فرهنگی سرچشمه می گیرد؛ ایرانی، و یا تازیان؟
سنگسار نود جوان عراقی به دلیل مُدل موی شان نمونه دیگری از رأفت اسلامی است
آیا بدهکاری مردم ایران به تازیان و خاندان محمد ابن عبدالله تمامی ندارد؟
اگر اللهی وجود داشته باشد و محمد با این کارنامه سیاه اخلاقی اش فرستاده او باشد و الله محمد هوسران را برای هدایت انسان ها به سوی رستگاری و سعادت انتخاب کرده باشد، باید به سلامت ذهنی آن الله شک کرد و او را یافت و هر چه زودتر در یک تیمارستان بستری کرد.
چرا باید با مبتلایان به HIV به گونه ای رفتار شود که گویی آن ها تکه ای زباله اند؟،آیا نباید به جای برخورد غیر انسانی با جوانان مبتلا به بیماری ایدز که خود قربانیان سیستم غلط آموزشی و ضعف فرهنگی جامعه اند، با آخوند و بسیجی به آن شکل برخورد شود که آنان منزوی و شوند و نه جوانان بیمار درمانده کشورمان؟.
پدران و مادران ایرانی باید بیاموزند که به خواسته های فرزندان شان احترام گذاشته و اجازه دهند آنان علایق شخصی و استعداد های شان را دنبال کنند، والدین ایرانی باید یاد بگیرند که آن ها شانس زندگی کردن را داشته اند و اکنون نوبت فرزندان آنان است تا راه زندگی خود را بر اساس استعداد های شان انتخاب کنند.
این نگاه مسلمین به ظاهر ایرانی که به هر جنس مخالفی از دریچه جنسی می نگرد روح انسان را آزار می دهد، این درجه از حقارت حتی در جانوران ندیده نمی شود. به راستی با این طرز فکر های عقب افتاده و قرون وسطایی که همانند سرطان به جان جامعه افتاده و رفته رفته همه را بیمار و مریض فکری و جنسی می کنند چه باید کرد؟
دیروز دختران و ناموسمان را به اعراب هدیه می کردند، امروز تندیس و جام تاریخی را به اوپک هدیه می دهند، فردا نیز باید منتظر بخشیدن معادن، گمرکات، شهر های ایران زمین به اجنبی ها خواهیم بود. تا زمانی که ما ملت زبان بسته گوسفند وار در مجالس خرگرایی آخوند حاضر می شویم نتیجه همین است.
گفتار بهرام مشیری در برنامه پارازیت این است که اگر دین در جایگاه درستش که همانا قلب و روح مردم و در چهارچوب خانه هایشان قرار بگیرد، هیچ مشکلی با دین و اعتقادات کسی نخواهد بود، مشکل زمانی پیدامی شود که دین بر مسند قدرت نشسته باشد. زیرا می تواند خرد را از مردم بگیرد و به خرافات دامن زند.
در جامعه ی دیکتاتوری که همه نوع تفریح جرم تلقّی شده و حتّی آب بازی و یا بیرون رفتن با دوستان شکستن قانون نامیده می شود، جوانان به تفریح و سرگرمی های کاذب و خطرناکی روی می آورند.
