سهراب ارژنگ دوران ابتدایی را در دبستان مسعود سعد، و متوسطه را در دبیرستان ادیب تهران گذرانید. با آن که به رشته های سیاسی علاقمند بود، ولی جو دیکتاتوری حاکم مانع از انجام خواسته او شد. از این روی، پس از گذران رشته فیزیک با بهره گیری از استادانی مانند دکتر حسابی، مهندس ریاضی، دکتر عیسی صدیق، در دوران زنده یاد دکتر فرخ رو پارساسالها به کار آموزش پرداخت. سپس برای ادامه تحصیل به اروپا رفت و در رشته کاربرد فیزیک از انگلیس فوق لیسانس گرفت، و دکترا ی دولتی خود را با درجه بسیار ممتاز از دانشگاه لویی پاستور فرانسه به پایان رسانید. مدتی نیز در نقاط مختلف اروپا به کار پرداخت. در دوران انقلاب به شدت با حرکت اسلامی و روی کارآمدن آخوند و بعدها حتی با انتصاب مهندس بازرگان که از پیش شناسایی نزدیک با او داشت به شدت مخالفت ورزید و چند بار مورد ضرب و شتم خردباختگان آن زمان قرار گرفت.
سهراب ارژنگ در هیچ انتخاباتی شرکت ننمود و ورود خمینی و محاصره او در فرودگاه به وسیله آخوندهای جنایتکار را موجب بدبختی، پریشانی، و درماندگی مردم ایران می دانست. شماری از دوستان متعصب دانشگاهی و حتی بستگانش، به دلیل نفرت او از رژیم اسلامی و تلاش های سیاسی، از وی برای همیشه از او جداشدند.
سهراب ارژنگ سرانجام به ناچار، به استخدام دولت ایران در آمد. سالی چند در سمت ها و پست های گوناگونی تلاش نمود تا برای مملکت و در خط مردم مفید و کارساز باشد. از آن جا که میزان فساد، دزدی، چپاول و غارتگری را در هرکجا و هر پست عملاً مشاهده نمود و راهی برای جلوگیری از آنان نیافت، به ناچار همه کارها را رها کرده با برداشت های خود از کجروی های رژیم و وضعیت و مشکلات تأسف آور زندگی مردم، در ایران نخست به نوشتن کتابی در مورد تاریخ ایران و علت شکست های کشورمان پرداخت که تا کنون به دلیل وضعیت بد مالی به چاپ نرسیده، مدتی نیز در یکی از شهرستان های ایران مخفیانه به فعالیت سیاسی پرداخت که بازهم هربار مورد بدگویی، و ناسزاگویی و تعقیب، اطرافیان گردید.
سرانجام از چهار سال پیش تا کنون با برپایی سایت «فضول محله»، و همکاری شماری از هم میهنان نویسنده، نقاش، کارشناس کامپیوتر، به نوشتن مقاله های سیاسی پرداخته است. محل کار و چند تن از همکارانش، هم اکنون در لندن، پاریس، کشور دیگر اروپا و آمریکا است. او از همکاری دوستان و نویسندگانی چند در این کشورهای بهره می گیرد.
نکته دیگر- سهراب ارژنگ و همه همکارانش به هیچ حزب و گروه و دسته ای وابستگی ندارند و کمترین کمکی از فردی، جایی، و یا مقامی دریافت نکرده اند. همه افراد گروه از بام تا شام برای زندگی روزمره جان می کنند، و ساعاتی چند از شامگاهان حتی گاهی تا نزدیک به بامداد به کارهای مطالعه، نویسندگی چاپ و پخش روزانه فضول محله می پردازند.
نکته پایانی این که سهراب از چند بیماری گوناگون و خردکننده رنج می برد و ناچار است روزها و هفته هایی از عمر خود را در بیمارستان و یا بستر در خانه بگذراند. شمار زیادی از مقاله های نوشته شده، محصول شب های بیخوابی در بیمارستان است.
کشور، کشور ایران است. سرزمینی که دوران چند هزار ساله تاریخ را با همه ناهمواری و فراز و نشیب ها پشت سر گذاشته است. در این پهنه تاریخ، بیگانگانی چون اسکندر، مغول بر این کشور تاختند و به دیکتاتوری پرداختند. ولی سرانجام در فرهنگ، آداب و آیین ایران ذوب شدند و هرکدام به خدمتگذاری و ایران دوستی پرداختند.
ما ملت ذلیل و شکست خورده ایم، و گویا قرار است همچنان شکست خورده بمانیم
چرا شاهپرستان هرگونه انتقادی را دشمنی با شاهزاده خوانده و به گروه های مردمی، برچسب مزدوری می زنند؟
پخش ترانه « آی نقی» در سراسر جهان، شپش به جان رژیم اسلامی انداخته است
خاطره فراموش نشدنی ۱۶ آذر، سالروز غرش دیکتاتور در برابر دانشجویان آزادی خواه
فضول محله با همکاری چند جوان میهن دوست و زیر نظر نگارنده در ۱۳ اسفند ۱۳۸۷ پایه گذاری شد. هدف این سایت تلاش برای رسیدن به آزادی و دموکراسی، و جدایی دین از سیاست است. اکنون شمار یارانی که همراه و پشتیبان ما هستند، از مرز ۲۰۰،۰۰۰ گذشت که موجب بسی خرسندی و بالیدن گردانندگان این سایت فرهنگی- سیاسی است.
به دنبال پوشش لایه های زخیم هوای آلوده و سمی در بالای سر شهرهای بزرگ ایران، مقامات غافل و بی تفاوت رژیم که در این سه دهه در خواب غفلت فرو رفته اند به ناچار برای چند روز به بستن و تعطیل مدارس و جایگاههای عمومی و بیرون کردن مردم از شهرها پرداختند. اینگونه واکنش ها در حقیقت راه حل اساسی و دائمی نیست،
مطالعات علمی نشان می دهد که بشر بیش از ۵۰۰ هزار سال است که بر روی زمین پیداشده است. ولی دکانداران دین تاریخ آن را به ۵-۶ هزار سال می رسانند. کهن ترین دین و باورهایی که دیده شده، هندو یا برهمایی است که بر می گردد به ۵۵۰۰ تا ۲۶۰۰ سال پیش از زایش مسیح و آن هم با خدای یگانه و آسمانی ارتباطی ندارد.
هیچ نوزادی دیکتاتور پای به جهان نمی گذارد و در ذات خود دیکتاتور نیست. ولی زورگویی و جنایت را در مکتب متجاوزین فرا می گیرد. این آموزش از خانواده، مدرسه، مکتب، پای منبر، و یا از کتاب، فیلم، رهبران زورگو به فرد و مردم می رسد. کمتر دیده شده که از یک پدر و یا مادر خودکامه فرزندانی مردمی پرورش یابد.
در اجتماع ایران زنان، بیشترانسان هایی کاردان، نکته پرداز، مدیر و برنامه سازند. ولی آنان در طلسم زن ستیزی اسلام، زنبارگی آخوند، مردسالاری شماری از مردان، و بالاتراز همه؛ زن ستیزی گروهی اززنان خردباخته گرفتار، پشتشان خمیده و نمی توانند از زیر بار ظلم و ستم بیکران کمر راست کنند.
شماری از روزنامه های حکومتی که مزدوری آخوند مشهدی را پذیرفته اند، مقاله های گوناگونی در باره موفقیت و پیروزی بزرگ رژیم در تاریخ نهم دیماه ۸۸ به نوشتار در آورده و به ستایش آن پرداختند. ماه و سالی که رژیم خون آشام توانست انقلاب مردمی را سرد و بیروح ساخته و جوانان برومند کشورمان را به خاک و خون کشاند.
افغانستان را باید سرزمین خون و کشتار، بربریت و وحشیگری، خودکامگی و آدمکشی طالبان، و سرانجام پیاده شدن قوانین شریعت و اسلام راستین دانست. تصور نمی رود در این کشور بی درو تخته آب خوش از گلوی کسی پایین رود، و بتواند با آرامش، بامداد خود را به شامگاهان رسانده و لحظه ای از تشویش و نگرانی در امان بماند.
