سهراب ارژنگ دوران ابتدایی را در دبستان مسعود سعد، و متوسطه را در دبیرستان ادیب تهران گذرانید. با آن که به رشته های سیاسی علاقمند بود، ولی جو دیکتاتوری حاکم مانع از انجام خواسته او شد. از این روی، پس از گذران رشته فیزیک با بهره گیری از استادانی مانند دکتر حسابی، مهندس ریاضی، دکتر عیسی صدیق، در دوران زنده یاد دکتر فرخ رو پارساسالها به کار آموزش پرداخت. سپس برای ادامه تحصیل به اروپا رفت و در رشته کاربرد فیزیک از انگلیس فوق لیسانس گرفت، و دکترا ی دولتی خود را با درجه بسیار ممتاز از دانشگاه لویی پاستور فرانسه به پایان رسانید. مدتی نیز در نقاط مختلف اروپا به کار پرداخت. در دوران انقلاب به شدت با حرکت اسلامی و روی کارآمدن آخوند و بعدها حتی با انتصاب مهندس بازرگان که از پیش شناسایی نزدیک با او داشت به شدت مخالفت ورزید و چند بار مورد ضرب و شتم خردباختگان آن زمان قرار گرفت.
سهراب ارژنگ در هیچ انتخاباتی شرکت ننمود و ورود خمینی و محاصره او در فرودگاه به وسیله آخوندهای جنایتکار را موجب بدبختی، پریشانی، و درماندگی مردم ایران می دانست. شماری از دوستان متعصب دانشگاهی و حتی بستگانش، به دلیل نفرت او از رژیم اسلامی و تلاش های سیاسی، از وی برای همیشه از او جداشدند.
سهراب ارژنگ سرانجام به ناچار، به استخدام دولت ایران در آمد. سالی چند در سمت ها و پست های گوناگونی تلاش نمود تا برای مملکت و در خط مردم مفید و کارساز باشد. از آن جا که میزان فساد، دزدی، چپاول و غارتگری را در هرکجا و هر پست عملاً مشاهده نمود و راهی برای جلوگیری از آنان نیافت، به ناچار همه کارها را رها کرده با برداشت های خود از کجروی های رژیم و وضعیت و مشکلات تأسف آور زندگی مردم، در ایران نخست به نوشتن کتابی در مورد تاریخ ایران و علت شکست های کشورمان پرداخت که تا کنون به دلیل وضعیت بد مالی به چاپ نرسیده، مدتی نیز در یکی از شهرستان های ایران مخفیانه به فعالیت سیاسی پرداخت که بازهم هربار مورد بدگویی، و ناسزاگویی و تعقیب، اطرافیان گردید.
سرانجام از چهار سال پیش تا کنون با برپایی سایت «فضول محله»، و همکاری شماری از هم میهنان نویسنده، نقاش، کارشناس کامپیوتر، به نوشتن مقاله های سیاسی پرداخته است. محل کار و چند تن از همکارانش، هم اکنون در لندن، پاریس، کشور دیگر اروپا و آمریکا است. او از همکاری دوستان و نویسندگانی چند در این کشورهای بهره می گیرد.
نکته دیگر- سهراب ارژنگ و همه همکارانش به هیچ حزب و گروه و دسته ای وابستگی ندارند و کمترین کمکی از فردی، جایی، و یا مقامی دریافت نکرده اند. همه افراد گروه از بام تا شام برای زندگی روزمره جان می کنند، و ساعاتی چند از شامگاهان حتی گاهی تا نزدیک به بامداد به کارهای مطالعه، نویسندگی چاپ و پخش روزانه فضول محله می پردازند.
نکته پایانی این که سهراب از چند بیماری گوناگون و خردکننده رنج می برد و ناچار است روزها و هفته هایی از عمر خود را در بیمارستان و یا بستر در خانه بگذراند. شمار زیادی از مقاله های نوشته شده، محصول شب های بیخوابی در بیمارستان است.
حال، در جایی که ملت سرگشته و گوسفند نشان ما از این تحریم ها در سوز و گداز است، و برای یک بار در تاریخ احساس نا امنی و گرسنگی می کند، رهبر بلند بافور و مسئولین دستاربند ما خود را نگران نمی بینند. رهبر در حالی که به بافور خود تکیه دارد، می گوید: «ما از تحریم نگرانی نداریم.! »
ملت ما در غل و زنجیر خرافات، و افکار پوچ مربوط به خلقت، زندگی پس از مرگ و عذاب آخرت، لحظه ای آرام و قرار ندارد. ترس بی مورد از افسانه جهنم، زندگی دنیایی او را نیز به جهنم بدل ساخته است. خرافات مانند پوششی است که سراسر مغز و شعور انسانی را می پوشاند، و آن را ازهرفراگیری و اندیشیدن باز می دارد.
بهار عربی در سراسر خاورمیانه زبانه کشید، همه جا را به آتش و خون کشید ولی سرانجام در برابر اسلام انسان ستیز، به خاموشی گرایید.مبارزه ملت های دربند در حقیقت با حاکمان ظالم نیست، بلکه با دولت های سودجوی و کمپانی های جنایت کاری است که همه گونه وسائل شکنجه، سرکوب، و کشتار جمعی در اختیار آنها گذاشته اند.
اکبر گنجی که نخست در خدمت و از پایه گذاران رژیم بوده، به دلیل مخالفت با رفسنجانی، مورد غضب قرار می گیرد. آزادی گنجی از زندان از یک سوی، و روانه آمریکا شدن و بلادرنگ به صورت فعال سیاسی در آمدن از سوی دیگر، کار هرکس نیست. افراد عادی که کمترین سابقه بد سیاسی ندارند، به سختی می توانند گذرنامه بگیرند.
چهارده دیماه سالروز درگذشت علی رضا پهلوی است. روحیه حساس و سرشار از میهن پرستی این شاهزاده که بی تردید با نگرش شگرفی در تاریخ پر افتخار ایران در دوران پیش از یورش تازیان به وجود آمده بود، موجب گردید که نتواند اشغال میهن به وسیله تازیان، و کشتار جوانان را تحمل کند و در نتیجه به زندگی خود پایان بخشید.
اسلام انسان ها را از دید تن و روان، عاجز و ناتوان، بی تجربه و نادان، بی خرد و بی ایمان می داند و به خود اجازه می دهد که قیم انسان ها بوده و قافله سالار آنان برای زندگی در این جهان، و جهان دیگر باشد. اسلام به دنبال عبودیت و بندگی انسان است. بندگی در تعبیر این دین به معنای خوار و ذلیل و ضعیف بودن است.
چندی می گذرد که تلویزیون من و تو جای خالی یک تلویزیون ملی و مردمی را پر کرده است. افرادی که این مؤسسه بزرگ را می گردانند. انسان های شرافتمند و میهن دوستی که از سرمایه و اندیشه خود مایه می گذارند. برنامه ها عموماً خوب، پر محتوا، و روشنگرانه است. جا دارد که گردانندگان این رسانه مردمی سپاسگزاری نمود.
عبدالکریم سروش مانند تنی چند از سودجویان دیگر، با پوشاندن پرونده سیاه گذشته، تلاش می کند تا خود را فردی میهن دوست و مردمی نشان دهد. ما هنوز یادمان نرفته و فراموش نمی کنیم که چگونه این فرد همراه با همکارانی چند بی رحمانه با داس و تبر به جان دانشگاههای کشورافتادند، استادان و فرهنگ کشورمان را درو کردند
