کمتر کسی است که دست به سیاست و رویدادهای روز داشته باشد و تریتا پارسی سرپرست ناپاک را نشناسد. این ایرانی نما سالیان زیادی است که مانند مگس به دور کاخ سپید پرسه می زند، از سی آی ای و صاحب منصبان بزرگ آمریکایی کمک های مالی دریافت می کند، دلال محبت جمهوری اسلامی بوده، هم از توبره می خورد و هم از آخور.
یکی از افرادی که در تاریخ معاصرِ ایران، بی‌انصافانه به او ارج می‌نهند، بدونِ توجه به عمقِ تخریبگرِ مطالب اش و اثر‌گذاریِ شگفتاورِ سخنانِ سطحی و یا قصارِ ادبی‌اش، علی شریعتی است. البته گذراندن دورانِ سه ساله‌ی تحصیل در دانشکده ادبیاتِ مشهد، به او قدرتِ قلمی بخشید تا بتواند خواننده را مجذوب کند.
در بخش نخست دلیل پیدایش خدایان و پیامبران را که بر اساس نیازهای مادی و روانی انسان بود شرح دادیم، در این جا بررسی می شود که پیامبران و خدایان ساخته و پرداخته ما چه کسانی بودند؟. بحث مهمتر آن که دین اسلام چگونه پیدا شد و بشر را این چنین در خرافات فرو برد و دکان مفتخوری برای آخوند شارلاتان باز نمود؟.
تاریخ چند هزار ساله ایران نشان می دهد که همواره پادشاهان میهن دوست و فداکار، و مردم باغیرت با نبودن راه شوسه و دشواری های دیگر، از آبهای کشور پاسداری نمودند. نقشه های زیادی از دوران باستان در موزه ها و کتابخانه ها وجود دارد که همگی نام شاخاب پارس و یا دریای پارس Persian Golf بر روی آنها دیده می شود.
مسموم کردن سرچشمه، که در فارسی گاهی به غلط مسموم کردن چاه ترجمه شده است، مغالطه ای است که کسی ادعایی کند و برای جلوگیری از اعتراض دیگران، صفت مذمومی را به مخالفان آن مدعا نسبت دهد؛ به طوری که اگر کسی بخواهد اعتراض کند، گویا خود را مصداقی از مصادیق آن صفت مذموم دانسته است.
همان برنامه هایی که محمدابن عبدالله و جانشینانش پیاده نمودند، و جهانی را غارت و چپاول کرده و به آتش و خون کشاندند. نخست از سوی خمینی و سپس جانشینش خامنه ای، تاکنون قلم به قلم و مو به مو به شرح زیر پیاده شده است. رژیم از دیدار ۱۴۰ ميليون امت خردباخته سالانه از حدود هشت هزار بقعه كشور گزارش می دهد.
۳۱ خرداد سومین سالروز پرپر شدن ندا آقا سلطان دختر گرانمایه و ارزشمند میهنمان به دستور مجتبی خامنه ای جلاد بزرگ است. ما همواره خاطره جانبازی ندای عزیز و صدها نداهای دیگر را همیشه در تن و روان خود زنده و جاودان نگاه داشته، و برای خانواده بزرگ آنان آرزوی تندرستی و بردباری داریم.
هنگامی که ما بیشترین باورمندان یک دیدگاه (یا محبوبیت آن دیدگاه) را دلیل بر درستی آن دیدگاه بدانیم و بخواهیم در گزاره منطقی از این اکثریت بهره ببریم، دچار مغلطه "توسل به اکثریت" شده ایم. حتی اگر این گزاره ها بر پایه آمار قابل اطمینان باشد.
