به راستی اخلاق های نیکوی ما کجا رخت بر بستند و به کدامین سیاره راه شیری کوچ کردند و ما را با یک مُشت اخلاق های زشت و ناپسند و ضد انسانی تنها گذاشتند؟ آیا ما، ملت ایران، آن دسته از کردارهای زیبا و دلنشین و انسانی را فراری دادیم و خود را در منجلاب اخلاق های زشت و ناپسند غرق نمودیم؟
کشورهای عقب مانده از تکنولوژی بی خبرند و در زمینه گسترش صنایع علمی فعالیتی ندارند و به دلایل فرهنگی، سیاسی و اجتماعی بستر مناسب برای پرورش و از همه مهم تر بهره وری از این استعدادهای فردی را ندارند و خیل عظیمی از دانشمندان غرب را مهاجرینی از کشورهای عقب افتاده تشکیل می دهند.
روزنامه همشهری ۴ خرداد ۱۳۹۱ و روزنامه های دیگر از سوگواری همه کشور برای مرگ گدای سامره، امام هادی خبر می دهند. آیا این توهین به ایران و هر ایرانی، و تف سربالایی نیست که به صورت خودمان بر میگردد؟!. آیا ما شایستگی بیشتر نداریم. سزای ما همین به نوکری درآمدن، و زیر دست وپای یک گله آخوند له شدن است؟!.
چرا باید به قوانین جهانی تا ایجاد قانونی فراگیرتر و انسانی تر پایبند بود؟سرنوشت کشورهایی که پایبند نیستند چه خواهد بود؟ برای نشان دادن چگونگی قوانین بهتر است به همان قوانین طبیعت مراجعه کنیم. در طبیعت گاهی اوقات برای بقای نسل موجودات از جان خود هم می گذرند؛ قربانی منافع کوتاه مدت برای منافع بلند مدت
ترانه « آی نقی»، به خوانندگی شاهین نجفی به تندی و با شتابی هرچه بیشتر چون باد، در سراسر جهان پخش شد و ایرانیان از خرد و کلان، پیر وجوان، را بر آن داشت تا آن را زمزمه کنند. این ترانه ساده ولی شورانگیز، باردیگر جان ها را به آتش کشید و در دلهای سرد و نا امید هم میهنانمان شادمانی، و امید به وجود آورد.
سیاست گذاری و استراتژی نویسی کلان یک جامعه چون بازی شطرنج است. برنده کسی است که ۱- قوانین را بشناسد. ۲- به قوانین بازی پایبند باشد و در تلاش برای بالاتر بردن موقعیت مهره های خود باشد. ۳- از تک تک مهره های بازی بهترین استفاده را بکند. ۴- حرکت بیشتری در میدان رقابت جهانی ببیند.
آیا مردم ایران جنبه آزاد بودن و آزادانه زندگی کردن را دارند؟ یادمان نرود که هر ملتی، شایسته دولتی است که بر آن حکومت می کند؛ شوم بختانه ملت یعنی اکثریت و اقلیت روشنفکر و فرهیخته همواره به آتش خردباختگان هم میهن شان، سوخته اند.
بی تردید در درازای تاریخ، کشورمان نظیر رژیمی این چنین فرومایه، ضد مردمی، شرور، و نفاق برانگیز را به خود ندیده است. رژیمی که نشانه ای از فرهنگ و تمدن ایران را ندارد، و با آن که آخوندها همواره سربار جامعه بوده و برسر خوان ملت نشسته اند، بازهم بیشرمانه مملکت و همه هستی های آن را در پای تازیان می ریزند.
