دنیای ایده آل یک خداناباور پَسادین، یک جهان سکولار است که بر مبنای خردگرایی و منطق و عَقلانیت شکل گرفته و قوانین مَذهبی در اداره آن جَهان، کمترین نَقشی نیز ندارند، حقوق زنان و کودکان و دگرباشان و دگراندیشان محترم خوانده شده و هر کسی حق دارد تا در قلب و ذهن خود، به هر چه که می خواهد ایمان داشته باشد.
بیشترین جنبش های مدنی، در حد فاصل آرامش اقتصادی نسبی در دولت های هفتم و هشتم شکل گرفتند. وقت آن است که اپوزسیون ایران به جای خودخواهی و هدف نابودی به هر قیمت نظام، به همدلی روی آورده و منافع مردم را هم در نظر بگیرد.
رژیم ضد ایرانی و ضد بشر ولایت فقیه در ۳۵ سال گذشته به هر کار ناشایست، هر عمل تروریستی، دزدی و غارتگری، آنهم بنام ملت ایران دست زده، کشور را به سمت نیستی و نابودی کشانده است. این رژیم، گروهی از مردم را به صورت دلقک، مزدور، به دور خود، گردآوری نموده، و یا قاتل و آدم کشانی در برابر مردم قرار داده است.
ژمانی که پای درد دل زنان بیکار می نشینی ، از بیکاری و تبعیض همیشگی در پرداخت حقوق ،خسته و خرد و غمگین با تو سخن می گویند. چپاول و یغمای ایران آخوند زده ، آرام آرام روی دیگر خود را نشان داد و جمعیت باور نکردنی بیش از هفت میلیون نفر بیکارند و بزودی دومیلیون به این گروه افزوده می شود .
یک جامعه سنتی، مردمانی ترسو، تنبل، خرد گریز و بی منطق بار می آورد که کمترین اختیاری از خود نداشته و افسار زندگی شان را به دستِ افکار پوسیده پیشینیان می دهند و در برابر هرگونه تغییر و پیشرفتی، گارد گرفته و از خود و داشته های شان که همانا داشته های گذشتگان شان است، دفاع می کنند!
کودکان سرمایه آینده کشورند این گفته ای است که اندیشمندان و خردمندان جهان بدان اعتقاد و باور دارند. زیرا کودکان با داشتن آموزش با کیفیت خوب از خانه تا مدرسه، ذخیره معنوی و سازندگان آینده کشورند.از این روی، در کشورهای با وجود رژیم های آگاه و انسانی بیشتر تلاشها در تربیت و آموزش کودکان به کار می رود.
پدر و برادر دختری جای آلله را گرفتند و روی چهره اش اسید پاشیدند که چرا با جوانی دمساز شده. روشن نیست که هنر موسیقی و شادی و رقص چرا با کمال انسان در تضاد است. اگر انسان روضه قنبر بی دست بخواند و گریه کند و مثل دیوانه ها زنجیر بر سر کوبد، این عزاداری کمال آور است؟! یعنی کمال از نظر تشیع سادیسم است.
اکنون دریافتیم که چاپلوسان حکومتی، روباه بنفش و یا ظریف وزیر چند چهره او را مصدق نامیده و موافتنامه یا در حقیقت تسلیم پذیری رژیم در برابر غرب را پیروزی بزرگی چون ملی کردن صنعت نفت دانسته اند. البته برای ملتی که همیشه با دریافت وعده ها سر به بالین گذاشته، این ادعای بی خردانه و ضد ملی هم پذیرفتنی است.
