بی تردید اگر کُنستانتین به منظور کنترل بهتر و یک دست کردن جامعه تحت سلطه خود و ایستادگی فرهنگی در برابر آیین میترائیسم ایرانی، مَسیحیت را به عنوان دینِ رسمی کشورش بر نمی گزید و رومیان در سایه نام مسیح شَمشیر نمی زدند، امروز خبری از مسیح و مسیحیت و افسانه های دروغین زندگانی وی نبود.
هر ذهن بیداری با خواندن افسانه های هر کناب مقدسی به میزانِ بی سوادی، حماقت و کوته فکری نویسندگان آن پی می برد و بدین نتیجه می رسد که امکان ندارد خدایی دانایِ به کل، گوینده آن سخن های غلط باشد؛ نویسندگان کتاب های مقدس همان هایی اَند که گفتند زمین صاف است و از مارهایِ سخنگو، سخن به میان آوردند!
مغلطه گرفتن برای گرفتن مچ طرف مقابل نیست، تنها با مغلطه گرفتن تلاش می شود که سخن به یک ساختار منطقی باز گردد، چراکه با مغلطه می توانی هر چیزی را اثبات کنی، من با مغلطه می توانم اثبات کنم ماست سیاه است. پس مقدمه راه خردورزی، تمرین پرهیز از مغلطه ها است.
هزاران هزار زندانی سیاسی گمنام در ایران زمین وجود دارد که هیچکس از شرایط اسفناک شان آگاه نیست؛ چه بسیارند جوانان دلاوری که در شکنجه گاه هایِ رژیم، در حال پوسیدن اَند، به راستی چگونه می توان خوش بود و به پایکوبی نوروز نشست وقتی چنین مٌصیبت هایی دامان بسیاری از خانواده های درمانده ایرانی را گرفته است؟
با استناد به شواهد و مدارک موجود درباره تاریخ اسلام، به جرأت و با کمالِ اطمینان خاطر می توان گفت که اسلام دینِ خشونت و قَهر و انسان ستیزی است. جان و شرافت و کرامت آدمی در این هیچ کُجای این مَکتبِ ویرانگر، کمترین جایگاهی ندارند.
بنابراین ایمان به زندگی پس از مرگ یکی از نخستین دیدگاه هایی بود که بوجود آمد. گاهی جادوگر قبیله پاسخ به ناشناخته ها و بیداد زمانه را به جهانی دیگر واگذار می کرد. دیگر مشخصه انسان روحیه تلاشگر و کنکاشگر وی است. موتور محرک این تلاش و کوشش امید به آینده بهتر و زندگی سرشار از آسایش و خوشبختی بوده است.
تیجه می گیریم که خُدا ساخته دست بَشر و زاییده ذهن خلاق و کنجکاوِ وی است که همواره در پیِ یافتنِ پاسخ هایی برایِ چرایی رُخ دادن پیشامد های محیط پیرامون خود بوده و هَست و هر زَمان که علم و دانشش قادر به پاسخگویی نباشند، جوابِ تمامی پرسش های بی پاسخش را در ایمان مذهبی اش به خدایی موهوم می یابد.
موسی نخستین پیامبر قوم یهود می باشد. این قوم در مناطقی از اردن، فلسطین و اسرائیل فعلی بطور پراکنده و در چند قبیله زندگی می کردند. رویکرد های دینی گفته شده در فصل گذشته در این قوم نیز رشد و نمو داشته و آنان نیز برای خود خدایانی ساخته و نام هایی برای این خدایان برگزیدند.
