چندی می گذرد که تلویزیون من و تو جای خالی یک تلویزیون ملی و مردمی را پر کرده است. افرادی که این مؤسسه بزرگ را می گردانند. انسان های شرافتمند و میهن دوستی که از سرمایه و اندیشه خود مایه می گذارند. برنامه ها عموماً خوب، پر محتوا، و روشنگرانه است. جا دارد که گردانندگان این رسانه مردمی سپاسگزاری نمود.
همینکه فریدون فرخ زاد به اصطلاح شومن هرزه، هم جنس باز، و مزدور غرب به دست آدم خوران ولی وقیح کشته شد او را قهرمان ملی . و میهن پرست نامیدند. این این یک تراژدی و تضاد فرهنگی ماست. ما زنده ها را فراموش نموده، ولی مرده پرستی می کنیم. قهرمانان ما در زندان زیر شکنجه می پوسند ولی پس از مرگ بیاد می آوریم.
چرا انقلاب مردم به بسردی گرایید؟. جنبش سبز ی که مفسر و تحلیل گرش «شومن»، سخنگویش «اخوند تازی نژاد»، و روشن فکرش « دکتر سروش» دشمن فرهنگ و دانشگاه است، قطٰعاً به بیراهه و بن بست می رسد.
۱۴۰۰ سال است که ما به دروازه خود گل می زنیم، تازیان دشمن و غارتگر کشورمان را روی سر گذاشته و حلوا، حلوا می کنیم. ما ملت خادم کش و خائن پروریم.
تک روی، و خود بزرگ بینی، و نادیده گرفتن گروههای دیگر سیاسی موجب گردیده که هرگروه تنها به خود و طرفداران خود پردازد، گروههای دیگر را به کنار زند. عده ای نیز از بام تا شام به دور کاخ سپید گرد می آیند تا مشکل ما را نیروی خارجی حل کنند. آنها چندان دلخوشی به فرهنگ و آیین ایرانی و سربلندی ایران ندارند.
کودک با بهترین آموزش اولیه که وارد یک اجتماع به هم ریخته و مالامال از دروغ و نادرستی شود، رنگ پذیر است. با مقایسه اجتماع درست پیش از انقلاب که مردم نسبت به یکدیگر راستگو بودند با اجتماع به هم ریخته سه دهه گذشته پر از حقه بازی و نادرستی، نمی توان از جوانان انتظار امانت و درستی داشت.
فرهنگ یک جامعه، از تولد یک نوزاد و در دامان مادر آغاز، در آموزش گاه، پرورش، و در اجتماع بارور و جاودانی می شود. فرهنگ خانواده فرهنگ آغازین است که زیر بنای ساختمان فکری و اندیشه هر انسان است. نوزاد چشم خود را در میان خانواده باز می کند، و از همان لحظه فراگیری و آموختن از مادر، و پدرش آغاز می گردد.
در جامعه فرهنگ باخته و تنگ نظری مانند ایران، هم جنس گرایی که یک پدیده طبیعی و اجتناب ناپذیر است جرم شناخته شده، و بیگناهان در گیر آن، به دار آویخته می شوند. اسلامی که ۱۴ سده است بلای جان مردم ما شده، چگونه می تواند هم جنس گرایی را تحمل کند، اسلامی که کمترین آسایش و آرامش انسان را جرم و گناه میداند؟.
