بایگانی

آقای خامنه ای: شما عامل فساد، اعتیاد، فقرجامعه و بهم پاشیدگی شیرازه کشورید۳

آقای خامنه ای: اگر ملت ایران فریب خمینی خورد و در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ به جمهوری اسلامی رأی داد، هم اکنون بسیار پشیمان است. وانگهی این مربوط به دو نسل پیش بوده و نسل جوان کنونی به هیچ وجه حاضر نیست شما جنایتکاران و دزدان بیت المال را تحمل کند.

زیان های ناشی از اعتیاد به نوشیدن چای، قهوه، و کوکا۱

مطالعات پزشکی و روانشناسی پروفسور لورا ژولیانو در دانشگاه آمریکایی واشنگتن نشان می دهد که گروه زیادی از مردم آنچنان معتاد و وابسته به کافئین (چای، قهوه، کوکا) هستند که ترک کردن و یا کاهش آن برایشان دشوار و با عوارض و پیامدهایی همراه است.

فاجعه افزایش تولد نوزادان معتاد در ایران۰

فاجعه افزایش تولد نوزادان معتاد در ایران از دردی می‌نویسم که حرف تازه‌ا‌ی نیست، هرروزه سخت رنجمان می‌دهد. اعتیاد در ایران بیداد می‌کند، شیشه به دومین مواد پر مصرف در ایران تبدیل شده است. هرچه که قیمت‌ها گرانتر شد، به لطف دولتمردانِ وطن پرست، شیشه به وفور و ارزانی رسید.

کودکانِ کار؛ آنان که در بَچگی، پیر شُدند!۰

کودکان کار به کودکان کارگری گفته می‌شود که به صورت مداوم و پایدار به خدمت گرفته می‌شوند. کار کودک نزد بسیاری از کشورها و سازمان‌های بین‌المللی فعالیتی استثماری تلقی می‌شود.کار کودکان بسیار معمول است و می‌تواند شامل کار در کارخانه، معدن، روسپی‌گری، کشاورزی یا کارهای نامتعارف باشد.

زنان خودفروش خیابانی، زاییده فقر و درماندگی، فساد و غارتگری ارمغان حکومت اسلامی۲

بیش از ۱۴ سده می گذرد که کشورمان در بند اسلام کشتارگر و خرافاتی اسیر و گرفتار شده، و راه رهایی نمی یابد. از ۳۵ سال پیش تا کنون چهره کریه و نازیبای آخوند ضد انسان و دشمن ایرانی در هر گوشه و کنار دیده می شود و قوز بالا قوز مصیبت های مردم ما است. فساد و فحشاء، دزدی، رشوه خواری در هرگوشه بیداد می کند.

در کنار دزدی های میلیاردی آخوندهای فرومایه، هزاران کودک سرگردان در جستجوی درآمدی ناچیزند۶

کودکان، نورچشم خانوادها، و سرمایه های بزرگی برای آینده هر کشورند. وظیفه خانواده بررسی اوضاع مالی وامکانات معنوی و تربیتی و همچنین در نظرگرفتن شرایط اجتماع و کشور خود است تا دست به تولید کودک زند. زیرا هرگونه لغزش و اشتباهی در زندگی و حتی شکست و نا امیدی در زندگی آینده فرزندان به وجود آید،

کودکان کار؛ درماندگانی که هر روز بر تعداد شان افزوده می شود۵

آیا مقصر مایی نیستیم که هر دفعه چشم مان به یکی از این کودکان چرک آلود و بد لباس و ژولیده که بسته ای آدامس یا شاخه ای گل برای فروش دارند، می رسیم خود را به ندیدن می زنیم؟ نمی بینیم شان، نمی شنویم شان و راه مان را کج می کنیم تا مبادا آنان بتوانند همچون کنه به ما بچسبند و ذهن ما را آزار دهند.

بر سر عشق چه آمد؟۵

به راستی اخلاق های نیکوی ما کجا رخت بر بستند و به کدامین سیاره راه شیری کوچ کردند و ما را با یک مُشت اخلاق های زشت و ناپسند و ضد انسانی تنها گذاشتند؟ آیا ما، ملت ایران، آن دسته از کردارهای زیبا و دلنشین و انسانی را فراری دادیم و خود را در منجلاب اخلاق های زشت و ناپسند غرق نمودیم؟