سیروس پارسا نویسنده ای است که آرمانش آزادی، رویایش رسیدن به دموکراسی و سکولاریسم در خاک پاک وطنش " ایران" و هدفش آگاهی دادن به هم میهنانش برای رهایی از چنگال استبداد و خردگریزی و خرافات می باشد و برای رسیدن به این هدف مقدس، تا پای جان ایستاده است. سیروس پارسا خداناباور است و چهارچوب فکری اش بر مَبنای اعلامیه جهانی حقوق بشر، خردگرایی، اومانیسم و میهن دوستی بَنا شده است.
سیروس پارسا، سَد ها مقاله در زمینه های گوناگون نگاشته که آرشیو کاری اَش در نشریه فضول محله موجود است.
سیروس پارسا یکی از اَعضای هیئت مدیره خبرنامه ملی ایرانیان بوده و افتخار همکاری با این شبکه ایران دوست، سکولار و مردمی را در کارنامه خود دارد. او مدیر تاربرگ فیسبوک فضول محله با چهارسد هزار نفر عضو می باشد و همچنین در اداره تاربرگ فیسبوک خبرنامه ملی ایران به مدیران آن برگه وزین، کمک می کند.
سیروس پارسا یک نویسنده، دین پژوه و کنشگر سیاسی مستقل است و به هیچ حزب یا گروه سیاسی خاصی وابستگی ندارد. سیروس پارسا یک جمهوری خواه سوسیال دموکرات است و الگوی سیاسی اش زنده یاد شاپور بختیار می باشد، وی زنده یاد بختیار را شریف ترین و مردمی ترین و فهمیده ترین سیاستمدار تاریخ معاصر ایران می داند و خود را ادامه دهنده راه او دانسته و تا برقراری یک حکومت سوسیال دموکرات در ایران، که خواسته و آرزوی زنده یاد بختیار بود، از پای نمی نشیند.
تچاور جنسی در هندوستان جُرم تلقی شده و به مَعنایِ پایمال کردن حقوق انسانی یک شهروند است اما در ایران زمین که روزانه به دَه ها و چه بَسا صد ها زنِ بینوا تجاوز جنسی می شود، این جنایت حکمت الهی شناخته شده و هَمواره نیز انگشت اتهام به سویِ بانوانِ قربانی دراز است!
سگان ولایت، درهفته سالروز ولادت فاطمه به جان بانوان گرانقدر کشورمان افتادند
یکی از مَزایایِ حجابِ اسلامی: سکسِ بی دَردسَرِ وَزیر عُلوم دَر آسانسور!
شکنجه و بی حرمتی نسبت به بانوان بزرگوار کشورمان، از چه فرهنگی سرچشمه می گیرد؛ ایرانی، و یا تازیان؟
بلوغ جنسی دختران در ۹ سالگی و بلوغ فکریشان در ۴۰ سالگی؟!
لیبرالیسم یک جُنبشِ و جهت گیری سیاسی است که ترجیح می دهد تا پیشرفت های اجتماعی از راهِ به کار بُردن قانون و اصلاحات انجام گیرند و نه به کمک رُخ دادن انقلاب های سیاسی و اجتماعی که شیرازه کشور را از هم گسسته و مملکت را به سویِ پَس رفت و عقب ماندگی سوق می دهند.
نگارنده با آگاهی از پیامد نگاشتن چنین مقاله تابو شکنی که بدون شک به قیمت جانش تمام خواهد شد، این نگاشته مستند و تحقیقی را به عشق کودکان ایران زمین و نسل های آینده آن مرز و بوم نوشته و آن را پیشکش به پیشگاهِ ملت شریف و آزادی خواه ایران می کند تا به قول زنده یاد کسروی: "بخوانند و داوَری کنند..."
به راستی که رابطه ای مستقیم میان میزان مذهب گرایی یک ملت و عقب ماندگی شان وجود دارد؛ هر چقدر مردمان یک سرزمین بیشتر مذهبی باشند، بیشتر درگیر خرافات و مهملاتِ دینی اَند و هر روز هزاران فرسنگ از علم، دانش، تکنولوژی و پیشرفت جامعه های مُدرن، عقب می مانند.
یک نگاهِ گذرا به آنچه که پَس از انقلاب نکبت بار اسلامی بَر سر ایران زمین و مردمانش آمد نشان می دهد انقلاب های چریکی و مسلحانه که از پشتوانه فکری و فرهنگی تُهی می باشند، همواره دیکتاتورِ حاکم رفته و به جای آن رَهبر و پیشوایِ خونخوارتر، ستمکارتر و دیکتاتوری تَری روی کار می آید.!
چون نیک بنگریم، این فرجامِ تلخی که برای ما رقم خورده و این مصیبتی که گریبانِ ملت مان را گرفته و رها نیز نخواهد کرد؛ همه این فقر، بیچارگی، درماندگی و آوارگی ایرانیان، تمامن از بی تفاوتی و بی خیالی مردمان سَر چشمه میگیرد.
به راستی ستار بهشتی، وبلاگ نویسِ جوانِ سی و پنج ساله ای که به جُرمِ حقیقت گویی و انتقاد، زیر شکنجه مزدورانِ سید علی خامنه ای، در زندان جانِ خود را از دست داد، سَمبلِ بی پناهی و بی دفاعی منتقدین و قلم به دستان در ایران زمین است.
کودک آزاری از روزی هاله ای از تقدس به دورِ خود یافت که بنا بر گفتارهای مذهبی، ابراهیم، آن پیامبر موهوم خدایی خیالی، چاقویی برداشته و بر گلوی اسماعیل خردسال نهاد تا وی را در راه خدایش و درخواست وی، قربانی کند، چه وقت و چه زمانی مردمان از شَر های مذهبی خسته خواهند شد؟
