سیروس پارسا نویسنده ای است که آرمانش آزادی، رویایش رسیدن به دموکراسی و سکولاریسم در خاک پاک وطنش " ایران" و هدفش آگاهی دادن به هم میهنانش برای رهایی از چنگال استبداد و خردگریزی و خرافات می باشد و برای رسیدن به این هدف مقدس، تا پای جان ایستاده است. سیروس پارسا خداناباور است و چهارچوب فکری اش بر مَبنای اعلامیه جهانی حقوق بشر، خردگرایی، اومانیسم و میهن دوستی بَنا شده است.
سیروس پارسا، سَد ها مقاله در زمینه های گوناگون نگاشته که آرشیو کاری اَش در نشریه فضول محله موجود است.
سیروس پارسا یکی از اَعضای هیئت مدیره خبرنامه ملی ایرانیان بوده و افتخار همکاری با این شبکه ایران دوست، سکولار و مردمی را در کارنامه خود دارد. او مدیر تاربرگ فیسبوک فضول محله با چهارسد هزار نفر عضو می باشد و همچنین در اداره تاربرگ فیسبوک خبرنامه ملی ایران به مدیران آن برگه وزین، کمک می کند.
سیروس پارسا یک نویسنده، دین پژوه و کنشگر سیاسی مستقل است و به هیچ حزب یا گروه سیاسی خاصی وابستگی ندارد. سیروس پارسا یک جمهوری خواه سوسیال دموکرات است و الگوی سیاسی اش زنده یاد شاپور بختیار می باشد، وی زنده یاد بختیار را شریف ترین و مردمی ترین و فهمیده ترین سیاستمدار تاریخ معاصر ایران می داند و خود را ادامه دهنده راه او دانسته و تا برقراری یک حکومت سوسیال دموکرات در ایران، که خواسته و آرزوی زنده یاد بختیار بود، از پای نمی نشیند.
ما ملت ایران، به هیچ وجه حافظه تاریخی نداریم. هر تراژدی که امروز برایمان رخ دهد، بدون شک چندین سال دیگر دوباره به وقوع خواهد پیوست و زندگانی جملگی ما را تحت تأثیر قرار خواهد داد. خاتمی با شرکت در انتخابات مجلس چهره ضد مردمی اش را بار دیگر نشان داد. آیا ملت ایران خیانت وی را به خاطر خواهند سپرد؟
اجتماع فرهنگ باخته و جامعه مردسالار که زن ستیزی قسمت بزرگی از هویتش را تشکیل می دهد، همواره مزاحم بانوان شده و به طور کلی رویای بانوان در رابطه با قدم نهادن در خیابان و آرامش یافتن برای ادامه کار روزانه شان را به کابوسی هولناک تبدیل می کند و بانوان بیشتر اوقات پشیمان و افسرده به خانه باز می گردند.
چنانچه ملت ایران بخواهد به اینگونه زندگی خفت بار زیر سایه ولایت فقیه ادامه دهد و با این همه فشار و مصیبتی که بر او وارد شده تکانی به خود ندهد و اعتراضی نکند؛ باید منتظر حضور نظامیان خارجی برای دست کم چندین سال در مملکت خود باشند و به بی ارزش خوانده شدن و کاپیتولاسیون نیز عادت نمایند.
در صورت رأی گیری برای انتخاب رژیم آینده ایران، امکان اینکه مردمان مذهبی که هنوز در دنیایی پوشیده از خرافات زندگی می کنند دست به انتخاب رژیمی زنند که قوانین اسلامی بر آن حاکم باشد، بسیار زیاد است. بدون شک آن رخداد تلخ، یکی از بزرگترین و بی رحمانه ترین تراژدی های تاریخ ایران زمین خواهد بود.
اصلاح طلب نیستم چرا که اصلاح طلبی را نقطه مقابل آزادی خواهی می دانم و بر این باورم که یک انسان با شرف هیچگاه بر سر جان و مال و ناموس و دارایی هم میهنانش سر میز معامله نمی نشیند و با دیکتاتور هم سخن نشده و حاضر نیست به هستی هم وطنان خود برای پیشبرد اهداف حزب سیاسی اش چوب حراج بزند.
بیست و پنجم بهمن ماه نیز، با آن همه سر و صدا و جار و جنجال، پر صدا آمد و توخالی و بی صدا، به پایان رسید، اما در این میان برخی گروه هایی که این راهپیمایی مضحک را برنامه ریزی کرده بودند، از چهره راستین ضد مردمی خویش پرده برداشته و ماهیت واقعی خود را، به ملت بزرگوار ایران نشان دادند.
انتقاد همواره لازم است و این حق مردم است که آگاه شوند و فرق میان بد و خوب، دوست و دشمن، خائن و خدمتگزار را بدانند و بتوانند با داشتن اطلاعات کافی و آگاهی لازم، بهترین تصمیم ممکن را برای آینده میهن شان گرفته و در طی یک انتخابات مردمی و زیر نظر سازمان ملل، رژیم آینده حاکم بر ایران را مشخص کنند.
تأثیر لُخت شدن افراد گمنام خارج نشین که در امنیت کامل و بدون کوچکترین دردسر و کمترین محدودیت و ممنوعیتی اعضای بدن خویش را به نمایش می گذارند چیست؟ آیا جامعه ای چون اجتماع بیمار و خرافاتی ایران که هنوز دربند عاشورا و گریه و زاری و عزاداری برای حسن و حسین و اصغر است، توانایی هضم این برهنگی ها را دارد؟
