آیا مقصر مایی نیستیم که هر دفعه چشم مان به یکی از این کودکان چرک آلود و بد لباس و ژولیده که بسته ای آدامس یا شاخه ای گل برای فروش دارند، می رسیم خود را به ندیدن می زنیم؟ نمی بینیم شان، نمی شنویم شان و راه مان را کج می کنیم تا مبادا آنان بتوانند همچون کنه به ما بچسبند و ذهن ما را آزار دهند.
عبدالکریم حاج دباغ که پوشش واژه زیبای پارسی «سروش»، بر تن او زیادی می کند، کمال معرفت و تجربه لاف زدن و شیره مالی سر اجتماع خردباخته و آخوند زده را از جناب شتر مرغ یاد گرفته است. اگر از او بخواهیم پرواز کن، میگوید من شترم، و اگر از او بخواهیم تا بار کشی کند، می گوید من مرغم.
آیا در عقب افتاده ترین قوانین جوامع انسانی نیز فردی را به جُرم نوشیدن الکل اعدام کرده و از بین می برند؟ این بربریت و توحش دادگاه های به شدت اسلامی ایران و تشنگی سیری ناپذیر قاضی های بی شرف به خون مردمان ایران زمین از کجا سرچشمه می گیرد؟
چرا ایرانیان دست کم در فضای مجازی از برقراری یک جامعه دموکرات عاجزند و سخن مخالفان خود را نمی شوند و با توهین و برچسب زدن به مخالفان، تلاش می کنند تا صدای مخالف را خفه کرده و ایشان را با ترور شخصیتی نابود کنند؟ آیا عدم توانایی ایرانیان برای برقراری یک جامعه دموکرات مجازی نتیجه اعمال رژیم اسلامی است؟
یکی از افرادی که در تاریخ معاصرِ ایران، بی‌انصافانه به او ارج می‌نهند، بدونِ توجه به عمقِ تخریبگرِ مطالب اش و اثر‌گذاریِ شگفتاورِ سخنانِ سطحی و یا قصارِ ادبی‌اش، علی شریعتی است. البته گذراندن دورانِ سه ساله‌ی تحصیل در دانشکده ادبیاتِ مشهد، به او قدرتِ قلمی بخشید تا بتواند خواننده را مجذوب کند.
تاریخ چند هزار ساله ایران نشان می دهد که همواره پادشاهان میهن دوست و فداکار، و مردم باغیرت با نبودن راه شوسه و دشواری های دیگر، از آبهای کشور پاسداری نمودند. نقشه های زیادی از دوران باستان در موزه ها و کتابخانه ها وجود دارد که همگی نام شاخاب پارس و یا دریای پارس Persian Golf بر روی آنها دیده می شود.
مسموم کردن سرچشمه، که در فارسی گاهی به غلط مسموم کردن چاه ترجمه شده است، مغالطه ای است که کسی ادعایی کند و برای جلوگیری از اعتراض دیگران، صفت مذمومی را به مخالفان آن مدعا نسبت دهد؛ به طوری که اگر کسی بخواهد اعتراض کند، گویا خود را مصداقی از مصادیق آن صفت مذموم دانسته است.
همان برنامه هایی که محمدابن عبدالله و جانشینانش پیاده نمودند، و جهانی را غارت و چپاول کرده و به آتش و خون کشاندند. نخست از سوی خمینی و سپس جانشینش خامنه ای، تاکنون قلم به قلم و مو به مو به شرح زیر پیاده شده است. رژیم از دیدار ۱۴۰ ميليون امت خردباخته سالانه از حدود هشت هزار بقعه كشور گزارش می دهد.
