حال، در جایی که ملت سرگشته و گوسفند نشان ما از این تحریم ها در سوز و گداز است، و برای یک بار در تاریخ احساس نا امنی و گرسنگی می کند، رهبر بلند بافور و مسئولین دستاربند ما خود را نگران نمی بینند. رهبر در حالی که به بافور خود تکیه دارد، می گوید: «ما از تحریم نگرانی نداریم.! »
با یک رژیم خرافاتی و تنگ نظر چگونه رفتاری باید داشت؟. آیا باید آنچه آنها می گویند پذیرفت، و یا راه چالش و مبارزه در پیش گرفت؟. رژیم تمامیت خواه ایران، آنچنان مملکت و مردم را مهار کرده، که انسان ها توانایی و اراده ای از خود نداشته، بلکه عروسک هایی کوکی و از خود بی اختیار در دست رژیم قرار دارند.
آخوند خوب و آخوند بد نداریم، همه آخوند ها بدترین و پست ترین و بی ارزش ترین مردمان هستند و، آخوند خوب آخوند مرده است که دهانش بسته شده و پندار ها و کردارهای ضد انسانی و ضد ایرانی اش دیگر به کسی آزار نمی رساند. آخوند همواره به ایران و ایرانی خیانت کرده و دستش تا آرنج به خون ایرانیان آغشته است.
در مملکت قحطی زده ایران، آدم های پست و جنایتکاری مانند سلحشور و دهنمکی که تا دیروز چماق دستشان می گرفتند، روی کارند و یک شبه کارگردان سینمامی شوند. این جانوران بی فرهنگ و دشمن گوشت و پوست مردم ایران، با صرف بودجه های هنگفتی، فیلمهای خرافاتی در بقای آخوند درست کرده، و به حلق مردم ایران فرو می کنند.
در کشوری تاریک و غم انگیزی چون ایران، سرزمینی که پوشیده از مرده و گورستان است، به هرسوی نظر کنی جلاد و تیرخلاص زن و مرده شور و قبر کن می بینی، امیدها به بادرفته، و جامعه در ماتم و سوگواری اسیر گشته است.. فیلم و سینما در این جامعه ماتم زده نیز باید مانند این فیلم، گویای بخشی از مشکلات اجتماع ماست.
افزایش نرخ تورم، تعطیلی کارخانجات و گرانی، امان از کارگران بریده است و هزاران خانواده شب و روز در گرسنگی به سر می برند و سختی و رنج بسیاری را تحمل می کنند. بیشتر کودکان در خانواده کارگران از بس به علت گرانی و بیکاری پدرشان غذای درست و لازم نمی خورند، جملگی بیحال و مریضند و رنگ به رخسارشان نمی ماند.
مهدی موعود، نمی تواند فرزند امام حسن عسکری باشد و چنانچه فرزند حسن عسکری نیست، پس در کل مهدی موعود امام نبوده و نمی تواند از نواده های محمد ابن عبدالله باشد و با تکیه به روایات اسلامی، اگر شخصی امام و یا پیامبر نیست، همچون یک انسان عادی است و یک انسان عادی نمی تواند بیش از هزار سال زندگی کند.
بهار عربی در سراسر خاورمیانه زبانه کشید، همه جا را به آتش و خون کشید ولی سرانجام در برابر اسلام انسان ستیز، به خاموشی گرایید.مبارزه ملت های دربند در حقیقت با حاکمان ظالم نیست، بلکه با دولت های سودجوی و کمپانی های جنایت کاری است که همه گونه وسائل شکنجه، سرکوب، و کشتار جمعی در اختیار آنها گذاشته اند.
