لیبرالیسم یک جُنبشِ و جهت گیری سیاسی است که ترجیح می دهد تا پیشرفت های اجتماعی از راهِ به کار بُردن قانون و اصلاحات انجام گیرند و نه به کمک رُخ دادن انقلاب های سیاسی و اجتماعی که شیرازه کشور را از هم گسسته و مملکت را به سویِ پَس رفت و عقب ماندگی سوق می دهند.
روحانی انسانی است تَنبل، تَن پَرور و البته بی دانش که کتابی در دست دارد، آن را مقدس خوانده و بر این باور است که تمامی علم و دانش و معرفت و درس های مورد نیاز زندگیِ انسان، به صورت یکجا در آن کتاب وجود دارد و آدمی هیچ نیازی به خواندن دیگر کتاب ها و کسب دیگر دانش ها ندارد.
در مفاهیم پیشرفته کمونیسم، دولت و مالکیت اقتصاد به دست دولت، به طور کلی از میان رفته اند. تعریفِ درست کمونیسم به دلیل وجود این واقعیت که تمامی نظام های کونیستی به حکومت هایی دیکتاتوری تبدیل شده اند و منابع اقتصادی کشور در دستِ دولت قرار دارد و مردم در فقر به سر می برند، بسیار گیج کننده است.
فضول محله خواستارِ برقراری یک جمهوری سکولار دموکرات در ایران است؛ بنابراین می توان خط سیاسی فضول محله را جمهوری خواهی و حکومت مردم بر مردم دانست. باور به سکولاریم و اصل جدایی سیاست و نهادهای مذهبی از یکدیگر، از ابتدا مورد توجه گردانندگان فضول محله بوده و همواره نیز بدین پندار، وفادار خواهیم ماند.
شورای ملی ایران در پیش است. ما گردانندگان فضول محله آن را به فال نیک در راه همبستگی و نجات کشور خود می دانیم و با دیدی مثبت و امیدی فراوان به این تشکل و گردهم آیی مینگریم. تا زمانی که راه و روش آن را مردمی و در راه آزادی و دموکراسی میهنمان ببینیم با همه توانایی خود از آن جانبداری و پشتیبانی می کنیم.
در حدودِ سیزده ماهِ پیش دو روزنامه داخلی خبر از دستگیری نویسنده وبلاگ گامرون دادند؛ وبلاگ گامرون با زبانی طنز و انتقادی، خرافات و مسائل دینی را به چالش می کشید و شایگان اسفندیاری، نویسنده آن وبلاگ، آزادی خواهی بسیار با استعداد و روشنفکر بود که شوم بختانه به چنگِ مزدوران ولایت در آمد.
با زمزمه تشکیل شورای ملی و انتشار منشور پیشنهادی، طبیعی است که شاهد برخی تحرکات و موازی سازی ها برای اشکال تراشی و سنگ اندازی باشیم. اما تحرکی که در این روزها بیش تر نمود و واکنش برانگیخته است، مطرح کردن فدرالیسم توسط برخی جریانات قومی است.
شورایِ ملی گروهی است متشکل از تمامیِ گروه ها و احزاب سیاسی و همچنین کُنشگران، نویسندگان و وبلاگ نویسان مستقل که گِرد هم آمده و در تلاشند تا آلترناتیوی بسیار جدی و قدرتمند را در پیشگاهِ ملت شریف ایران و همچنین نزدِ دولت های غربی تشکیل داده تا همگان جایگزین اسلامی را دیده و بدان اعتماد نمایند.
