همدلی و یکرنگی برای رسیدن به یک هدف مشترک، تنها راه رسیدن به آزادی و رهایی از چنگال حکومت اسلامی است؛ چنانچه چون حالا و تمام سال های گذشته، مردمان ایران زمین با یکدیگر همدل و همصدا نبوده و به جای دوستی و مهربانی، تُخم کینه و نفاق بکارند؛ هیچ راهی برای خلاصی از شر وجود این رژیم نکبت بار وجود ندارد.
با روی کارآمدن گروههای افراطی اسلامی در مصر، فرجام شومی در انتظار مردم است و اگر مصریان همین حالا بر نخیزند و جلوی به سرقت رفتن انقلاب شان به دست گروه های اسلامی را نگیرند، سر انجامی تلخ تر از روزگار مردم ایران زمین خواهند داشت و تمام هستی و نیستی شان توسط سردمداران حکومت اسلامی شان چپاول خواهد شد.
اسلام انسان ها را از دید تن و روان، عاجز و ناتوان، بی تجربه و نادان، بی خرد و بی ایمان می داند و به خود اجازه می دهد که قیم انسان ها بوده و قافله سالار آنان برای زندگی در این جهان، و جهان دیگر باشد. اسلام به دنبال عبودیت و بندگی انسان است. بندگی در تعبیر این دین به معنای خوار و ذلیل و ضعیف بودن است.
در یک جامعه دموکرات هر شهروند، دارای حقوقی است که توسط هیچ کس قابل پایمال شدن نیست. در چنین رژیمی: «هیچ شهروند حق ندارد تا در مورد اعتقاد و باورهای دیگران، حتی اگر غلط و ضد انسانی باشند، سخن بگوید، انتقاد کند و بنویسد.» ولی در رژیم مذهبی همه گونه جنایت هایی انجام می شود و کسی هم پاسخگوی آن نیست.
دوستان، پشتیبانی شما گرامیان، پنجاه هزار شمع روشن شده است در تاریکی مطلق و خفقان زده ی آسمان گرفته ی "ایرانمان" و هر روز که بر تعداد شما این شمع های فروزان، افزوده تر می گردد، پرتو امید به آینده و نوید آزادی بیشتر در دل مردمان شرافتمند کشورمان درخشندگی می یابد، و آرزوها به حقیقت نزدیک تر می شود.
به دلیل خیانت عده ای خوش ظاهر که وانمود به طرفداری از جنبش مردمی می کنند، و یا مزدوران رژیم که در هرگوشه و کناری پراکنده اند، خیزش مردمی به شکست انجامیده است، تنها را ه باقیمانده مبارزه با رژیم خونخوار اسلامی، اعتصاب منفی در ابعاد گوناگون است. و آن نادیده گرفتن آخوند و شرکت نکردن در محفل های آنهاست.
تا یک اتحاد و همبستگی ملی نباشد، نمی توان رژیم ضحاک منش را از خانه و کاشانه امان بیرون راند. به یک طرح آشتی ملی نیاز است تا همه اقشار با علاقه و دلبستگی در آن شرک یابند. باید از آذری، کرد ها، بختیاری، بلوچ، و ترکمن های کشورمان دلجویی کرد تا همه از هر نقطه،همسو و هم راستا ی یکدیگرباشند.
انتخاب رهبر و یا شورای رهبری موقت با تلاش آقای دکتر اسماعیل نوری علاء، نادیده گرفتن مبارزات پیگیر و مردمی درون کشور است. میان زندانیان سیاسی و یا جوانان در حال چالش با رژیم کنونی، فرهیختگانی هستند که می توان آنان را نامزد چنین کارهایی نمود.
