به تازگی فیلم دردآوری از سوی یکی از کنشگران حقوق حیوانات در فضای مجازی منتشر شده که در آن نشان می دهد که عده ای مسخ شده، با تزریق اسید به ستون فقرات سگ های خیابانی، آن بینوایان را وحشیانه از پای در می آورند.
این خودخواهی است که اجازه دهیم رژیم ادامه حیات دهد، اما حاضر به اتحاد با دیگر دموکراسی خواهان نباشیم!
شکنجه و بی حرمتی نسبت به بانوان بزرگوار کشورمان، از چه فرهنگی سرچشمه می گیرد؛ ایرانی، و یا تازیان؟
تَحریم فعال نَمایش انتخابات، چه تأثیری دارد؟
حیات در ماه های سیاره های مشتری و کیوان: حیات فرازمینی به زبان ساده – بخش سوم
آن تجزیه طلبان خردباخته و بی دانشی که دلیل جدایی طلبی شان را فاشیسم فارس! می خوانند از اندک شعور، فَهم و انسانیت بی بهره اند؛ باید بدان ها گفت که ای خائنین! مگر در طی سه دهه گذشته، تنها کُرد ها، بلوچ ها و یا آذری ها بوده اند که به آن ها ظلم و ستم روا شده؟
این فرجامِ تلخی که برای ما رقم خورده و این مصیبتی که گریبانِ ملت مان را گرفته، همه این فقر، بیچارگی، درماندگی و آوارگی ایرانیان، تمامن از بی تفاوتی و بی خیالی مردمان سَر چشمه میگیرد؛ در کجای تاریخ، مردمانی را می شناسید که هر روز، بیشتر از روزِ پیش در خون فرو رفته و دَم بر نیاورده باشند؟
توماس جفرسون که یکی از بنیانگذاران آمریکا و نویسنده اصلی اعلامیه استقلال ایالات متحده آمریکا و سومین رییس جمهور آن کشور است، می نویسد: “زمانی که مردم از دولت می ترسند آن استبداد است و هنگامی که حکومت از مردمان می ترسد، آن آزادی است.”
نظام آموزشی حکومت اسلامی با جَعل و تَحریف تاریخ باستان و مُعاصر ایران زمین، یک تاریخ دروغین را، به عنوان حَقیقت مَحض به خورد کودکان، نوجوانان و جوانان ایرانی داده و از مزدوران و شخصیت هایِ وطن فروش و خائنی همچون میرزا کوچک خان جنگلی و یا شیخ فضل الله نوری، قَهرمانان میهن پرستی ساخته است.
اکنون که تمامی مردمان شریف ایران زمین سوگوار مصیبت قربانیان اسید پاشی و خواستار شناسایی و محاکمه و مجازات عاملین این جنایات ضد بشری اند، حکومت اسلامی در کمال بی شرمی و بی آبرویی، مرگ و عذاب بانوان قربانی را نادیده گرفته و به جای آن، ۲ روز عزای عمومی برای مرگ آیت الله مهدوی کنی، اعلام کرده است!
ملت شریف ایران که پَس اَفکندِ هزاران سال مظلومیت و ستمدیدگی و استبداد زدگی است، هیچگاه در طولِ تاریخش آزاد نبوده و طعم آزادی را نچشیده است! این مردمان استبداد پرور و مستبد دوست، از مسئولیت آزاد زیستن فرار کرده و ترجیح می دهند که مسئولیت هدایت و پیشبرد ملت بر دوش یک نفر باشد.
طرفداران استبداد سابق و سینه چاکان استبداد خمینی از دشمنان شاپور بختیارند؛ آنان از اینکه بختیار همانند ایشان سرسپرده نبود و خواسته اش فقط و فقط آزادی ملتش بود و در کارنامه سیاسی اش جز مبارزه برای آزادی هیچ چیزی نیست، دلخورند چرا که در کارنامه خودشان هم سر سپردگی هست و هم خیانت به ایران و مردمانش!
