یکی از دلایل اصلی این همه بی مهری نسبت به حیوانات در ایران، وجود نا میمون دین اسلام است که نه تنها سبب جنایات بسیاری علیه انسانیت گشته است، بلکه همچنین ضد حیوانات و زندگانی جانوران بی آزار نیز می باشد؛ برای مثال در اسلام سگ نجس است و فرد مسلمان نباید به سگ دست بزند و یا سگ را در خانه نگاه دارد!
پسرعمویی داشتم به نام سهراب، که همسن من بود، اما چون چند سال رد شده بود، هنوز کلاس چهارم دبستان بود! ما دو نفر، بسیار با هم صمیمی بودیم، و زمانی که من اخراج شدم، او هم امتحاناتش تمام شده بود، چون امتحان مدارس دبستان، زودتر تمام می شد. به پیشنهاد او، قرار شد که از مدیر مدرسه انتقام بگیریم!
تا چند ماه گذشته پیش از برگزاری تئاتر کمدی - فانتزی شاهزاده یکه سوار، چنین برداشت می شد که ایشان پس از ۳۵ سال غفلت، غلتیدن در دامان طرفداران دیکتاتورنادان و فرصت طلب، از تجربیات تلخ دوران آریامهری و اشتباهات رهبران خودکامه گذشته درس عبرت گرفته، و با مردم همراه شود. ولی افسوس، و صد افسوس که چنین نشد.
مغلطه گرفتن برای گرفتن مچ طرف مقابل نیست، تنها با مغلطه گرفتن تلاش می شود که سخن به یک ساختار منطقی باز گردد، چراکه با مغلطه می توانی هر چیزی را اثبات کنی، من با مغلطه می توانم اثبات کنم ماست سیاه است. پس مقدمه راه خردورزی، تمرین پرهیز از مغلطه ها است.
رژیم جهل و جنایت اسلامی، ۳۵ سال است که با گرد هم آوردی مزدوران و کاسه لیسان و تبلیغات زهر آگین خود مردم را به بازی گرفته است. دروغ گویی، و شارلاتانی تک تک افراد این رژیم موجب گردیده که کشور ما با غارتگری و کارهای تروریستی در سطح جهان، به پرتگاه ورشکستگی، ویرانی، و تجزیه کشانده شود.
نگارنده به تازگی مقاله انتقادی در باره شورای ملی ایران نوشتم که مورد انتقاد دوست و همکار ما در سایت بسیار فعال و میهنی گمنامیان گردید. از این روی، برای احترام و گرامی داشت به آزادی و دموکراسی، عین نامه این هم میهن گرانمایه در این مقاله به چاپ می رسد و قضاوت آن را بر عهده خوانندگان محترم می گذارد.
کمک به پناهجویان ایرانی و تلاش برای بهتر ساختن زندگانی ایشان، برای آن دسته از ایرانیان خارج از کشور که از وضعیت مالی و اجتماعی خوبی برخوردار هستند، یک وظیفه ملی- میهنی بوده و فراموش کردن پناهجویان و اهمیت ندادن به شرایط آنان که بیشترشان را جوانانی تحصیل کرده تشکیل می دهند، عین خیانت به مام میهن است.
شاهزاده رضا پهلوی با یک شعبده بازی و مردم فریبی، شماری از یال و کوپال های خود را به گرد هم آورده تا شورایی ساختگی، آنهم بیرون از کشورو دور از دسترس گروه زیادی از دل سوختگان، اندیشمندان میهنمان در پاریس برگزار نمایند. شورایی که نه محتوای شورایی دارد، و نه رنگ و حال ملی و نشانه ای از فرهنگ کشورمان.
