جنگ ساختگی خمینی با عراق که برای بقای لاشخوران جمهوری اسلامی لازم ضروری بود. چون پس از کشتارهای گوناگون، این بار نوبت پاکسازی بود، پاک سازی افراد درستکاری که هنوز در تب انقلاب بودند، انسان های شجاع و پاکی که در جنگ شهید شدند. گفته شد جنگ لازمه بقای رژیم بود. بقای رژیم در حال شکست و نابودی.
هیچکدام از ما خاطره جانگداز ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ را فراموش نمی کنیم. روز سیاه و تاریکی که قلب انسان های باشرف و با وجدان در سراسر جهان شکست و جریحه دار کرد. کدام جانورانی و تحت چه مرامی به خود اجازه دادند جان ۳۰۰۰ نفر را بگیرند؟.
در سال ۱۵۹۰ عثمانی ها شهرهای تبریز، شیروان و ایالات گرجستان و لرستان را تصرف، و بدنبال فتح کامل ایران به صورت یکی از ایالات خود بودند. در سال ۱۶۰۳ شاه عباس بزرگ در کنار دریاچه ارومیه به جنگ با عثمانی ها پرداخت و تا سال ۱۶۲۳ با دادن شکست های متوالی آنان را برای همیشه از خیال تصرف به ایران باز داشت.
مردم دلاور و شجاع آذربایجان برای چند روز متوالی به پا خاستند تا از هم میهنان ارومیه در حفظ و صیانت دریاچه ارومیه که عمداً و با بی تفاوتی رژیم ضد ایرانی در حال نابودی است، حمایت و پشتیبانی کنند. پشتیبانی که باید همه اقشار ملت در هر شهر برای سرکوبی رژیم غیر ایرانی با بپا خاستن خود آن را همراهی کنند.
تاریخ، ملت ایران را مظلوم خطاب کرده است. مظلوم بودن، یک نوع تسلیم پذیری است. تسلیم هم نشانه شکست و از دست دادن حق و حقوق فردی و اجتماعی می باشد. اگر ملت ایران در همه این یورش و تهاجم ها معتقد بود و می گفت؛ «مرگ یک بار، شیون یک بار»، هرگز بیگانه ای را بر سرنوشت خانه و کاشانه اش سوار و مسلط نمی کرد.
ولی وقیح به دولت مزدور خود گفت: ایران پیش از اسلام را فراموش کنید که فرهنگی نداشته و همه عظمت ایران به دلیل اسلامی بودن آنست. این شیخ دلقک نمی داند که فرهنگ و تاریخ باستانی ایران سرآمد افتخارات جهانیان بوده، تنها یورش ملخ وار تازیان وحشی بود که ایران را قرنها به عقب برد، و از تمدن جهانی به دور داشت.
ملی کردن صنعت نفت کمپانی های نفت انگلیس را بر آن داشت تا کودتایی علیه دولت دکتر مصدق طرح ریزی کنند. آنها نخست کمپانی های نفتی آمریکایی را همراه خود کردند، سپس آیزنهاور را تحریک کردند که ایران به سمت کمونیستی پیش می رود. بعد شاه و بستگان او را ترغیب و تشویق به همکاری کردند و دست به کودتا زدند.
کشتار ۶۷ در زندان ها به دلایل زیر بود: ۱- وجود تعداد فراوان زندانی سیاسی در زندان ها. ۲- ترس از بازدید نمایندگان جهانی حقوق بشر از زندان ها. ۳- اعتراضات آیت الله منتظری ۴- ترس از تکرار حمله ای مانند«فروغ جاویدان مجاهدین. ۵- گرانی مقامات عالی حکومتی از مرگ خمینی و وجود لشگر عظیم اسیران و زندانیان.
